مرگ میان قاب را پروانه می فهمد رفیق

مرگِ میانِ قاب را پروانه می فهمد رفیق
خاکِ درونِ خانه را ویرانه می فهمد رفیق
🌷 🍃 🌹
من در شعور آب ها ، آیینه ها غرقم ببین
گیجی ممتد را فقط دیوانه می فهمد رفیق
🌹 🍃 🌷
وقتی درون بغض ها ی لعنتی گم می شوی
آن لحظه سر را ، سرزمین شانه می فهمد رفیق
🌷 🍃 🌹
ابری شده این روزها زندان گلهای قشنگ
حس طلوع نور را گلخانه می فهمد رفیق
🌹 🍃 🌷
درخود فرو رفتم ولی با گریه میخندم عزیز
لبریز خون را پیکر پیمانه می فهمد رفیق
🌷 🍃 🌹
حالا شدم یک زن که با تقدیر خود در جنگ بود
آن زن که زن بود و ولی مردانه می فهمد رفیق
🌹 🍃 🌷
یک من درون شعرهای صورتی جان میدهد
این درد را با " آرزو " بیگانه می فهمد رفیق