خانه ای حوالی بلوار امام رضا(ع)، محل جدید زندگی روح الله
خانهای حوالی بلوار امام رضا(ع)، محل جدید زندگی #روح_الله_بختیاری با پدر و مادرش است.
خانه محقر و کوچک به نظر میرسد و اسباب زیادی در میان خانه نیست. جز یک تخت که میلهای در میانه آن آویزان شده است تا روح الله با آن ورزش کند. پدر روحالله از رزمندگان جهاد #افغانستان است که چند سالی است برای زندگی اهل و عیالش را به ایران آورده است. روحالله متولد 1375 است و در روزهای مقاومت افغانستان در ایران به دنیا آمده است و از همان کودکی مانند بسیاری از فرزندان مهاجران افغانستانی به شغل بنایی رو آورده. روحالله علیرغم سن پایینش به عنوان یک استاد سنگبری حرفهای شناخته میشود. میگوید «بازار کار خوبی داشتم و شکر خدا ماهی حداقل 2 تا 3 میلیون تومان درآمد داشتم.» داستان روحالله امروز رنگ دیگری پیدا کرده است...
ماجرا از همان روزهای ابتدایی که خط مقاومت در سوریه جان گرفت، شروع شده است. حاجآقای بختیاری -پدر روحالله- چند باری از طریق همسنگران قدیماش که به سوریه مهاجرت کردند، به خاک این کشور رفته و از روزهای مقاومت میگوید. روحالله بعد از شنیدن خبر هتک حرمت به مزار حجر بن عدی از صحابه پیامبر و احتمال حمله نیروهای تکفیری به حرم حضرت #زینب(س) از پدر می خواهد که او هم برای مقاومت راهی سوریه شود. پدر روحالله میگوید: «وقتی آنجا میدیدم که جوانان هم سن و سال او از خاک افغانستان یا برخی هم به صورت قاچاقی از ایران و عراق به سوریه آمدند، چطور برای فرزند خودم توجیه بیاورم که نباید در این جبهه حضور پیدا کند. برای افغانستانیها دفاع از اسلام مرز ندارد. سرزمین خودمان قربانی زیادهخواهی و بدخواهی اغیار و قومیتها شده و رنگ آرامش ندیده، حالا که آنجا قدری آرامتر شده نمیتوانیم این ناامنی را برای مسلمانان دیگر ببینیم. ما مرد جهادیم و فرزندانمان هم اینطور تربیت شدند. نامش را به خاطر امام(ره)، روحالله گذاشتم. چطور به روحالله بگویم نسبت به هتک حرمت به نوامیس اسلام و شیعه بیتفاوت باشد؟ روحالله برای خودش مردی شده و خودش تصمیم گرفته بود که برود. رفت و الحمدلله همین شجاعتش مایه افتخار ما هم هست.»
روحالله امروز دیگر نمیتواند در جبهههای نبرد حاضر باشد و این برای او کمی سخت است و حسرت آلود که هر روز خبر شهادت دوستانش را میشنود. روحالله جوان امروز یک جانباز قطع نخاعی دفاع از حرم عقیله بنیهاشم (سلام الله علیها) است.
لشگر #فاطمیون
#بسیج #فکر_نو #شهید #بسیجی #رزمندگان #مدافع_حرم #سوریه
خانه محقر و کوچک به نظر میرسد و اسباب زیادی در میان خانه نیست. جز یک تخت که میلهای در میانه آن آویزان شده است تا روح الله با آن ورزش کند. پدر روحالله از رزمندگان جهاد #افغانستان است که چند سالی است برای زندگی اهل و عیالش را به ایران آورده است. روحالله متولد 1375 است و در روزهای مقاومت افغانستان در ایران به دنیا آمده است و از همان کودکی مانند بسیاری از فرزندان مهاجران افغانستانی به شغل بنایی رو آورده. روحالله علیرغم سن پایینش به عنوان یک استاد سنگبری حرفهای شناخته میشود. میگوید «بازار کار خوبی داشتم و شکر خدا ماهی حداقل 2 تا 3 میلیون تومان درآمد داشتم.» داستان روحالله امروز رنگ دیگری پیدا کرده است...
ماجرا از همان روزهای ابتدایی که خط مقاومت در سوریه جان گرفت، شروع شده است. حاجآقای بختیاری -پدر روحالله- چند باری از طریق همسنگران قدیماش که به سوریه مهاجرت کردند، به خاک این کشور رفته و از روزهای مقاومت میگوید. روحالله بعد از شنیدن خبر هتک حرمت به مزار حجر بن عدی از صحابه پیامبر و احتمال حمله نیروهای تکفیری به حرم حضرت #زینب(س) از پدر می خواهد که او هم برای مقاومت راهی سوریه شود. پدر روحالله میگوید: «وقتی آنجا میدیدم که جوانان هم سن و سال او از خاک افغانستان یا برخی هم به صورت قاچاقی از ایران و عراق به سوریه آمدند، چطور برای فرزند خودم توجیه بیاورم که نباید در این جبهه حضور پیدا کند. برای افغانستانیها دفاع از اسلام مرز ندارد. سرزمین خودمان قربانی زیادهخواهی و بدخواهی اغیار و قومیتها شده و رنگ آرامش ندیده، حالا که آنجا قدری آرامتر شده نمیتوانیم این ناامنی را برای مسلمانان دیگر ببینیم. ما مرد جهادیم و فرزندانمان هم اینطور تربیت شدند. نامش را به خاطر امام(ره)، روحالله گذاشتم. چطور به روحالله بگویم نسبت به هتک حرمت به نوامیس اسلام و شیعه بیتفاوت باشد؟ روحالله برای خودش مردی شده و خودش تصمیم گرفته بود که برود. رفت و الحمدلله همین شجاعتش مایه افتخار ما هم هست.»
روحالله امروز دیگر نمیتواند در جبهههای نبرد حاضر باشد و این برای او کمی سخت است و حسرت آلود که هر روز خبر شهادت دوستانش را میشنود. روحالله جوان امروز یک جانباز قطع نخاعی دفاع از حرم عقیله بنیهاشم (سلام الله علیها) است.
لشگر #فاطمیون
#بسیج #فکر_نو #شهید #بسیجی #رزمندگان #مدافع_حرم #سوریه
۸۹۸
۲۸ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.