براي ديدنت

براي ديدنت

قرار عاشقانه كه هيچ،

نه پاييز و باران مي خواهم

و نه كافه و اسپرسو.

جا خوش كرده

پاييز بر پلك‌هايم

باریده باران در چشمهايم

و من

كوچك ترين پرنده‌ام در جهان

كه خلاف جهت باد

آواز مي‌خوانَد

ديگر

دلخوش نيستم

به هیچ قرار عاشقانه‌اي

تنها براي توست

که آغوشم كافه‌اي دنج مي شود و

لب هايم قهوه‌اي تلخ.

به دوردست برو

قهوه‌اي سفارش بده

و با سرانگشت مهربانت

بر بخار پنجره‌‌ي كافه

بنویس

زيبا ترند قرارهاي ناگهان.


((غزال تركمان))