"دل که زمن ربوده است ؛ صورت دلربای تو

"دل که زمن ربوده است ؛ صورت دلربای تو
شکر مرا سعادتی ؛ دل شده مبتلای تو

اشک زچشم من بسی ؛ گشت روان بدامنم
کاش شود میسرم ؛ جان بکنم فدای تو

هست امید من همی ؛ تابکنی وفا بعهد
عهد تو کرده ای کنون ؛ تابرسم لقای تو

باز امید من دگر ؛ تابرسم به کوی تو
مردم چشم من شود ؛ جایگه رسای تو

بخت مدد کند مرا ؛ جان بدهم براه تو
درد اگر مرا رسد ؛ درد من و شفای تو

خواب بچشم کی رسد ؛ نقش تو گشت جای آن
هیچ نباشدم غمی ؛ زانکه دلم سرای تو

گر برسد بدل مرا ؛ سوزش عشق همچنان
سوزش دل زعشق را ؛ صرف کنم بپای تو

گوش دگر نمیکنم ؛ نغمه زبلبلان باغ
گر برسد بگوش من ؛ نغمه خوش نوای تو

دل بکسی نمیدهم ؛ مالک اصلیش توئی
این دل پر امید من ؛ گشت بساط جای تو