همیشه یک جایِ کارِ ما آدم ها لَنگ می زند. ما خودمان را مُ

همیشه یک جایِ کارِ ما آدم ها لَنگ می زند. ما خودمان را مُستحَقِ این نمی دانیم، که تمام و کمال از زندگی بهره ببریم. گاهی خودمان با دستهای خودمان نمیگذاریم، گاهی دنیای پیرامونمان نمیگذارد، گاهی هم آدم هایی مثلِ خودمان که خودشان را مُستَحقِ آرامش نمی دانند.
همیشه یک جای کار می لَنگد.
ما آدم‌ها گاهی شبیهِ آفتابگردانیم، که بالای سرش سایه بان زده اند.
گاهی رودی می شویم جاری و روان، رودی زُلال که در مسیرش سَد زده باشند.
ما ساده ترین دلخوشی ها‌ را از خودمان دریغ می کنیم.
شاید عجیب باشد، اما؛
گاهی ما آدم ها، دیدنِ باران را از پشتِ پنجره بیش‌تر دوست داریم.
.
👤 ‌#میثم_اسفندیار