هجای نام من

هجای نام من
در آخرین نگاه
میان دست های تو !

چه گنگ گشته لحظه ها
که من تفاوت اشاره را
ندانم از محاوره

به من بگو که هستی و
هوای رفتنی نیست به سر
که این دروغ آخر است
یا که خیالی ست به سر

به من بگو ز آمدن
بگو بگو ز آرزو
ز روزها
حریر عاشقی بپیچ
به شوق این هنوزها

بخوان مرا به سوی خویش
ببر به آرزوی خویش
به آه سینه سوزها
که من هنوز ، عاشقم
ز شهر شب مرا بگیر
ببر به خواب روزها...!