کیومرث مرادی مهر شاعر دهلرانی
زنده‌نام "کیومرث مرادی‌مهر"، شاعر خوش اخلاق و توانای استان ایلام، زاده‌ی شهرستان دهلران بود، که در کنار شعر، به ترانه‌سرایی و نویسندگی هم می‌پرداخت.
وی که هم شعر فارسی را خیلی خوب می‌گفت و هم در شعر کُردی توانا بود، توانست در سال ۱۳۹۲، مقام دوم جشنواره‌ی ملی شعر کُردی با موضوع خلیج فارس را به خود اختصاص دهد.
سرانجام روز سه‌شنبه ۲۴ مرداد ماه ۱۴۰۲، به علت ابتلا به سرطان، چشم از جهان فرو بست.
▪نمونه‌ی شعر کُردی:
(۱)
[لێوه مۆیه‌که، کافر مۆیه‌که]
زه‌ړه‌ێ زخاڵ و پړووشه‌ێ ته‌شم
نه‌ڤه تو خوه‌شاڵ، نه‌ڤه خوه‌م خوه‌شم
نه هووشم ڤه‌رێ چه‌وه‌ێل مه‌سێ
نه له‌رزێ دڵم وه عشق ِ که‌سێ
نه په‌ریزاێه‌ێ هه‌واسم ڤه‌رێ
نه ئه‌شاره‌ێل ِ ئه‌شاره که‌رێ
ده‌مته‌قه‌ێ رووز و قسه‌ێ غروم
بیلا شه‌و ڤه شه‌و ده‌مته‌قه بووم
قڵاێ گوم بیه‌ێ ته‌ئریک شه‌وێکم
ئه‌سر چکیایه‌ێ گووشه‌ی چه‌وێکم
پریسکه‌ێ ته‌شم، زه‌ړه‌ێ زخاڵم
داخ بێکه‌سی بیه ڤه‌داڵم
بێ نۆ نشۆن ِ خه‌م ڤه کۆڵێکم
ته‌ژگا گومبیه‌ێ ماڵ ِچۆڵێکم
هه‌ر که ئێچه خوه‌س، پړ ژه به‌ڵا بوو
پړ ژه ړوو وه ړوو، قیړه‌ێ قڵا بوو
ده‌سه‌ڵ زه‌ړ بنه‌ێ بو ِێ ڤه زخاڵ
حه‌کیمێ بچوو، داخێ ڤه جا بوو
هه‌ر که ئێچه خوه‌س باێنه ده‌ماڵێ
تاڵه‌ێ بسووزێ، به‌ختێ سیا بوو
ڤه‌هه‌ر جا بچوو، هیچێ ڤه هیچ نهو
ده‌سێ په‌تی بوو ئه‌ر پاتشا بوو
شاێ ِ خوراسۆ نه‌ړه‌سێ داێێ
ئه‌گه‌ر شه‌و ئوو ړوو ده‌س وه نقا بوو
بارێ چه‌فته‌و بوو گړگړ بشێوێ
تا ڤه‌جا ړه‌سێ هه‌ێ سه‌نگه‌تا بوو
ڤه نازاو دیاێ رێخێ ده که‌وشێ
باڵا بڵێن ِ جۆمه بنه‌وشێ
نفرین ده‌مێ ره‌حمه‌ت و شکره
تاڵ زڵفه‌که‌ێ ته‌زبیح زکره
قبڵه‌ێ دینمه ئه‌و بڵۊ نازه
خاک جاپاکه‌ێ مۆێر نه‌مازه
چه‌ن ئه‌و قاوه‌ێل ئه‌ڵ شۆ رشیاێه
دار ِ بڵێن شاخه‌ێل چه‌میایه
چی بارێ گه‌نم سه‌ر خه‌رمه‌جاێ
شه‌ن ِ په‌نجه‌که‌ێ داێه سه‌م ڤه باێ
دره‌وم دکرد ڤه چه‌و ړاسێ
هه‌ر برمێ ئژه‌ێ بۊه وه داسێ
چی شړه‌ێ وارۆ، چی ئه‌ور ڤه‌هار
میه‌ل رشیاوین، ئه‌ژ تێوڵ ئه‌ۊ خوار
ئه‌ڵ ڤه‌راوه‌رێ میه‌ل رشیاێه
چی میله‌ێ زندۆ یه‌ک یه‌ک کیشاێه
ئه‌ڤی سه‌ێل دکرد، منیش ئه‌و ته‌رزه
سه‌رم ڤه نه‌زر ئه‌و باڵا به‌رزه
شیرین ِ نازم، ده‌سێ نه‌ێکومێ
هه‌ر چی ئاسۆنه که‌فن ده دۆمێ
سه‌ێل ِ تۊ که‌رێ، یه‌ک ِ تر خوازه
ده نهو عاشقی فره رند بازه
نێم زمسۆنه، نێم تاوسۆنه
لێوه‌م کردینه، ده‌ی بیاوونه
گړێ نیه‌سه‌ت گړ کۆچکه‌ێ هه‌سه‌ت
هه‌ێگا دیمه‌سه‌ت، هه‌ێگا نه‌یمه‌سه‌ت
قرمزی لێوه‌و، درازی قاوه
عسکۆ که فتۊوی، ده نهو ِ ئاوه
چه‌وت ړن دیا عه‌کسه ړێ دکرد
ره‌نگ میه‌لێ ئه‌وه سێ دکرد
هه‌ێ ک ړێ که‌رێ عه‌کسه‌که جمێ
یه‌ێ مۆێ شێتێ که‌فێ ئه‌ڵ دمێ
هه‌ێ ک گز دکرد، ئه‌ڵ یه‌ێ جا دمه‌ن
مۆێه نک دیا، عه‌کسه د شیوه‌ن
وه حه‌ق عه‌لێ و عه‌کسه‌ێ ده ئۆوێ
خه‌م مژدنگێ بۊوه قله‌وێ
تا ک نه‌جمێ بارێ نه‌وه‌سێ
ئووه چنگ داوی ده هه‌ر دۊ ده‌سێ
قڵا په‌ړ نێا باینه، قۆ نێکرد
ئه‌فته‌و ئووسیاوی ئوو غرۆ نیکرد
شه‌ێتۆ بړ بۊوی، نێلړێ زۆنێ
خودا ماسیاوی ده ئاسمۆنێ
ئه‌وی نیه‌سه‌ێ، ئۆ وه که‌ێ هه‌سه‌ێ
شوون عه‌کسه‌که‌ێ چۆوه‌که‌ێ هه‌سه‌ێ
ئه‌ڤی جمیۆوی ده نیمه شۆوێ
مۆیه مژ نۆوی ئه‌ڵ جاکه‌ێ لۆوێ
لێوه مۆیه‌که، کافر مۆیه‌که
داوی ئه‌ڵ سیم ئاخر مۆیه‌که.
▪نمونه‌ی شعر فارسی:
(۱)
[یادت نیست]
يك روز جمع بين "تو" با "من" چه بود؟ "ما"
مايی، كه اول‌اش دو غريبه، دو تا جدا،
تركيبی از دو دست، ولی دورِ دورِ دور
تلفيقی از دو چشم، ولی تا سپيده وا
اما چرا دو عاشق بی‌خواب، هر دومان؟
اما چرا ميان ضماير، من و شما؟
زيباترين ضماير دنيا "تو" بود و "من"
زيباترين حروف الفبا "ب" بود و "آ"
زيرا "ب" ابتدای "بگو" بود در سكوت
زيرا "ب" زنگ نقض "برو" بود با "بيا"
"آ" "آری" قشنگ شما بود جای "نه"
"آ" ابتدای "آمد" آن روز بود "ها".
گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
وی که هم شعر فارسی را خیلی خوب می‌گفت و هم در شعر کُردی توانا بود، توانست در سال ۱۳۹۲، مقام دوم جشنواره‌ی ملی شعر کُردی با موضوع خلیج فارس را به خود اختصاص دهد.
سرانجام روز سه‌شنبه ۲۴ مرداد ماه ۱۴۰۲، به علت ابتلا به سرطان، چشم از جهان فرو بست.
▪نمونه‌ی شعر کُردی:
(۱)
[لێوه مۆیه‌که، کافر مۆیه‌که]
زه‌ړه‌ێ زخاڵ و پړووشه‌ێ ته‌شم
نه‌ڤه تو خوه‌شاڵ، نه‌ڤه خوه‌م خوه‌شم
نه هووشم ڤه‌رێ چه‌وه‌ێل مه‌سێ
نه له‌رزێ دڵم وه عشق ِ که‌سێ
نه په‌ریزاێه‌ێ هه‌واسم ڤه‌رێ
نه ئه‌شاره‌ێل ِ ئه‌شاره که‌رێ
ده‌مته‌قه‌ێ رووز و قسه‌ێ غروم
بیلا شه‌و ڤه شه‌و ده‌مته‌قه بووم
قڵاێ گوم بیه‌ێ ته‌ئریک شه‌وێکم
ئه‌سر چکیایه‌ێ گووشه‌ی چه‌وێکم
پریسکه‌ێ ته‌شم، زه‌ړه‌ێ زخاڵم
داخ بێکه‌سی بیه ڤه‌داڵم
بێ نۆ نشۆن ِ خه‌م ڤه کۆڵێکم
ته‌ژگا گومبیه‌ێ ماڵ ِچۆڵێکم
هه‌ر که ئێچه خوه‌س، پړ ژه به‌ڵا بوو
پړ ژه ړوو وه ړوو، قیړه‌ێ قڵا بوو
ده‌سه‌ڵ زه‌ړ بنه‌ێ بو ِێ ڤه زخاڵ
حه‌کیمێ بچوو، داخێ ڤه جا بوو
هه‌ر که ئێچه خوه‌س باێنه ده‌ماڵێ
تاڵه‌ێ بسووزێ، به‌ختێ سیا بوو
ڤه‌هه‌ر جا بچوو، هیچێ ڤه هیچ نهو
ده‌سێ په‌تی بوو ئه‌ر پاتشا بوو
شاێ ِ خوراسۆ نه‌ړه‌سێ داێێ
ئه‌گه‌ر شه‌و ئوو ړوو ده‌س وه نقا بوو
بارێ چه‌فته‌و بوو گړگړ بشێوێ
تا ڤه‌جا ړه‌سێ هه‌ێ سه‌نگه‌تا بوو
ڤه نازاو دیاێ رێخێ ده که‌وشێ
باڵا بڵێن ِ جۆمه بنه‌وشێ
نفرین ده‌مێ ره‌حمه‌ت و شکره
تاڵ زڵفه‌که‌ێ ته‌زبیح زکره
قبڵه‌ێ دینمه ئه‌و بڵۊ نازه
خاک جاپاکه‌ێ مۆێر نه‌مازه
چه‌ن ئه‌و قاوه‌ێل ئه‌ڵ شۆ رشیاێه
دار ِ بڵێن شاخه‌ێل چه‌میایه
چی بارێ گه‌نم سه‌ر خه‌رمه‌جاێ
شه‌ن ِ په‌نجه‌که‌ێ داێه سه‌م ڤه باێ
دره‌وم دکرد ڤه چه‌و ړاسێ
هه‌ر برمێ ئژه‌ێ بۊه وه داسێ
چی شړه‌ێ وارۆ، چی ئه‌ور ڤه‌هار
میه‌ل رشیاوین، ئه‌ژ تێوڵ ئه‌ۊ خوار
ئه‌ڵ ڤه‌راوه‌رێ میه‌ل رشیاێه
چی میله‌ێ زندۆ یه‌ک یه‌ک کیشاێه
ئه‌ڤی سه‌ێل دکرد، منیش ئه‌و ته‌رزه
سه‌رم ڤه نه‌زر ئه‌و باڵا به‌رزه
شیرین ِ نازم، ده‌سێ نه‌ێکومێ
هه‌ر چی ئاسۆنه که‌فن ده دۆمێ
سه‌ێل ِ تۊ که‌رێ، یه‌ک ِ تر خوازه
ده نهو عاشقی فره رند بازه
نێم زمسۆنه، نێم تاوسۆنه
لێوه‌م کردینه، ده‌ی بیاوونه
گړێ نیه‌سه‌ت گړ کۆچکه‌ێ هه‌سه‌ت
هه‌ێگا دیمه‌سه‌ت، هه‌ێگا نه‌یمه‌سه‌ت
قرمزی لێوه‌و، درازی قاوه
عسکۆ که فتۊوی، ده نهو ِ ئاوه
چه‌وت ړن دیا عه‌کسه ړێ دکرد
ره‌نگ میه‌لێ ئه‌وه سێ دکرد
هه‌ێ ک ړێ که‌رێ عه‌کسه‌که جمێ
یه‌ێ مۆێ شێتێ که‌فێ ئه‌ڵ دمێ
هه‌ێ ک گز دکرد، ئه‌ڵ یه‌ێ جا دمه‌ن
مۆێه نک دیا، عه‌کسه د شیوه‌ن
وه حه‌ق عه‌لێ و عه‌کسه‌ێ ده ئۆوێ
خه‌م مژدنگێ بۊوه قله‌وێ
تا ک نه‌جمێ بارێ نه‌وه‌سێ
ئووه چنگ داوی ده هه‌ر دۊ ده‌سێ
قڵا په‌ړ نێا باینه، قۆ نێکرد
ئه‌فته‌و ئووسیاوی ئوو غرۆ نیکرد
شه‌ێتۆ بړ بۊوی، نێلړێ زۆنێ
خودا ماسیاوی ده ئاسمۆنێ
ئه‌وی نیه‌سه‌ێ، ئۆ وه که‌ێ هه‌سه‌ێ
شوون عه‌کسه‌که‌ێ چۆوه‌که‌ێ هه‌سه‌ێ
ئه‌ڤی جمیۆوی ده نیمه شۆوێ
مۆیه مژ نۆوی ئه‌ڵ جاکه‌ێ لۆوێ
لێوه مۆیه‌که، کافر مۆیه‌که
داوی ئه‌ڵ سیم ئاخر مۆیه‌که.
▪نمونه‌ی شعر فارسی:
(۱)
[یادت نیست]
يك روز جمع بين "تو" با "من" چه بود؟ "ما"
مايی، كه اول‌اش دو غريبه، دو تا جدا،
تركيبی از دو دست، ولی دورِ دورِ دور
تلفيقی از دو چشم، ولی تا سپيده وا
اما چرا دو عاشق بی‌خواب، هر دومان؟
اما چرا ميان ضماير، من و شما؟
زيباترين ضماير دنيا "تو" بود و "من"
زيباترين حروف الفبا "ب" بود و "آ"
زيرا "ب" ابتدای "بگو" بود در سكوت
زيرا "ب" زنگ نقض "برو" بود با "بيا"
"آ" "آری" قشنگ شما بود جای "نه"
"آ" ابتدای "آمد" آن روز بود "ها".
گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
۱.۴k
۰۳ شهریور ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.