بعد رفتن آدم ها از زندگیمون

بعدِ رفتن آدم ها از زندگیمون،
نه مثل حرفامون "میمیریم از نبودنش"
نه مثل تظاهرمون به همین راحتی
"از چشممون میفته"
باید بپذیریم واقعیت هارو،
رفتن آدم ها مارو وارد
دنیای جدیدی میکنه،
دنیایی پُر از خالی!
دنیایی که قراره از همیشه
محتاط ترمون کنه؛
از همیشه گوشه گیر تر،
جایی بینِ مرگ و زندگی،
من اسمش رو میذارم "دنیای بی قرار"
کاش انقدر باهم خوب باشیم که
پای هیچکس
به این دنیای بی قرار باز نشه!!!