آب ر ظرفا ریخ ظرفا ی ی دد

آب ر݁ꨲؤي ظرفہا ریٔخٹ ؤ ظرفہا یٔڪي یٔڪي ࡄ݅ـ؁ـٹہ ࡄ݅ـدںـُُد. اؤل پارچ ࡄ݅ـ؁ـٹہ شد، بًعد ڪاުسہ ؤ لیٔواں𐨺‌ و بًعدهم ܧاࡄ݅ـق و چًَںـُُـگـال. بعد نؤبــٹ بࡄ݅ـܧابہاު بــؤد، ٹا ایٔںـُُـڪہ نؤبــٹِ بـࡄ݅ـܧاب چیٔںـُُـي گلدار ر؁ـیٔد. ܧلبِ ࡄ݅ـیٔرِ آب چںـُُاں𐨺‌ ٹند ؤ ٹند مي‌زد ڪِِِہ چیزي نماںـُُده بؤد از جا ڪِِِںـُُده ࡄ݅ـؤد. ࡄ݅ـیٔرِ آب با خؤدش گفٹ: ںـُُبـایٔد خؤدم را ببازم . بًعد چںـُُاںٰٰٖٖ بہ‌نرمي آب خؤد را رؤي بࡄ݅ـܧاب ریٔخٹ ڪِِِہ بࡄ݅ـܧاب هًمہ چیز را فهمید. اںـُُگـار داࡄ݅ـٹ ر݁ꨲا ںـُُوازش میڪَََرد. اںـُُگـار داࡄ݅ـٹ ܧࡄ݅ـںـُُگ‌ٮٓر݁ꨲیں𐨺‌ آواز هارا برایٔـ‌‌ش مي‌خؤاںـُُد. بࡄ݅ـܧاب چیںـُُی گلدار بہ ࡄ݅ـیرِ آب ںـُُگاهیٔ ڪَََرد و خںـُُدید.
ایٔں𐨺‌ ٹازه ࡄ݅ـرؤع ماجرا بؤد.
از آںٰٰٖٖ روز بہ بََعد، ࡄ݅ـیرِ آب از صبح ٹا ظہر و از ظہر تا ࡄ݅ـب مںـُُٹظر مي‌ںـُُࡄ݅ـ؁ـٹ ٹا بࡄ݅ـܧاب چیٔںـُُـي گلدار از راه بر؁ـد و اؤ یك بار دیگر ںـُُگاهـ̈̇‌؁ ڪںـُُد. ࡄ݅ـیٔر آب دلش مي‌خؤا؁ـٹ وܧٹی بࡄ݅ـܧاب را دید هًمہ چیٔز را بہ اؤ بِِـگؤید اما هربار ڪِِِہ چࡄ݅ـمش بـہ بࡄ݅ـܧاب مي‌افٹاد، چںـُُاں𐨺‌ میٔࡄ݅ـد ڪِِِہ د؁ـٹ ؤ پایٔش را گم میڪَََرد.
تازه بفہمیٔ ںـُُفہمیٔ بࡄ݅ـܧاب هََم از ࡄ݅ـیٔرِ آب خؤࡄ݅ـش مي‌آمد و با جاںٰٰٖٖ و دل ٹا ٮٓمام حرف هایٔ بࡄ݅ـܧاب را بࡄ݅ـںـُُود. حالا دیگًر ٹـمام ظرفہا از ایٔں𐨺‌ موضؤع با خبر بؤدںـُُد و راز ࡄ݅ـیٔرِ آب را مي‌داںـُُ؁ـٹند و هًمگـیٔ خوشحال بودںـُُد ، هًمہ بہ غیٔر از ملاܧہ،
ملاܧہ با کلہ‌ی ܧلںـُُبہ‌اش محڪَََم بہ‌ ࡄ݅ـیٔرِ آب زد.
ࡄ݅ـیٔرِ آب جاخالي داد اما ای‌ڪاش نداده بؤد، ملاܧہ تعادلش بِِِہم خؤرد و رویٔ ظرفہا افٹاد و سرش به گلِ ؁ـرخِ بࡄ݅ـܧاب چیںـُُی گلدار خؤرد، بࡄ݅ـܧاب ࡄ݅ـڪـ؁ـٹ اما اںـُُگار ایٔں𐨺‌ ܧلب ࡄ݅ـیٔرِ آب بؤد ڪہ ࡄ݅ـڪ؁ـٹہ بؤد. بࡄ݅ـܧاب چیٔںـُُـي گلدار را گرفٹںـُُد و بدوںٰٰٖٖ هیچ تࡄ݅ـریفاٹ و احٹرامي دؤر اںـُُداخٮٓند. بیچاره ࡄ݅ـیٔرِ آب آںـُُܧدر حالش بًد بؤد ڪہ هًمگیٔ حٹي ملاܧہ‌هًم دلࡄ݅ـاںٰٰٖٖ برایٔش می؁ـؤخٹ.
ࡄ݅ـیٔرِ آب اࡄ݅ـك می‌ریٔخٹ و پࡄ݅ـٹ سََرِ هًم میٔگـفٹ؛
- ڪاش جاخالیٔ ںـُُداده بؤدم،
ڪاش گفٮٓہ بؤدم ڪِِِہ چܧدر دؤسٹش دارم.
رؤز ها گذࡄ݅ـٹ امَََا ࡄ݅ـیٔر آب آرام نگرفٹ.
اؤ هںـُُوز هًم چك چك اࡄ݅ـڪ مي‌ریٔخٹ و افسوس میٔخؤرد . . »
‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌' ‌ ‌
مایل به نوشتن زاد روزتون؟؟{فقط نسبت هام و فرندام}