خنده ی روزهای اسفند است

خنده ی روزهای اسفند است
از سرشاخ این برهنه چنار
مرغکی با ترنّمی بیدار
می‌زند نغمه ،
نیست معلومم
آخرین شکوه از زمستان است
یا نخستین ترانه‌های بهار ؟