پناه میبرم به خدا از عیبی که امروز در خود می بین

«پناه» میبرم «به خدا»، از عـیبی که، «امروز» در خود می بینم، و «دیروز» «دیگران را» به خاطر، «هـمان عیـب» ملامت کرده ام. محتاط باشیم، در «سرزنش» و «قضاوت کردن دیگران». وقتی نه از «دیروز او» خبر داریم و نه از «فردای خودمان»