آبان شده بی مهری ات افتاده به جانم

آبان شده بی مهری ات افتاده به جانم
در پیچ و خم عشق تو بسته ست زبانم

پاییز مرا از نفس انداخته اینجا
پاییز تو گرم است چرا، روح و روانم؟!

دستان من از دوری ات افتاد به لرزش
این زلزله کشته است مرا، جان و جهانم

تو بارش بی ابرترین جای جهانی
من بارش هرلحظه ی گیلان و...خزانم

جرمم شده عاشق شدن از قد بلندت
مه هر چه بلندتر بشود دست برآنم

با روی خوش اندک سخنی با دل ما کن
حسرت به دلم بشنوم، آرامه ی جانم