غصه می سوزد مراباران ببار

غصه می سوزد مرا،باران ببار/

کوچه می خواند تو را ، باران ببار/

ابر ها را دانه دانه جمع کن،

بر زمین دامن گشا باران ببار/

خاک اینجا تشنه ی دلتنگی است،

آسمان را کن رها، باران ببار/

باغبان از کوچه باغان رفته است،

ابر را جاری نما، باران ببار/

موج می خواهد بیابان سکوت،

با خود دریا بیا، باران ببار/

تا بیاید آن بهار سبز سبز،

تازه تر باید هوا، باران ببار/

سینه ام آشوب و دل خونابه است،

غصه می سوزد مرا، باران ببار