عمر آدم

عمر آدمی‌‌در عالم خاک منشأ همۀ فرصت‌ها و مهلت‌هاست. فرصت وجود یابی از عدم و مهلت شناخت کسی که این فرصت را به او داده است و دیدار با جمال وجود.
کلّ کالبد و انرژی حیاتی و مجموعۀ غرایز و حواس و هوش و جهانی که در آن زیست می‌‌کنیم قلمرو این فرصت و مهلت است.
موقعیّت ما در عالم خاک و این فرصت و مهلت مطلقاً موجودیّت ما نیست و وجود نیست بلکه شرایط وجودیابی و خلق خویشتن از عدم است.
آنکه هیکل جنبندۀ خود را وجود خود می‌‌پندارد درست دچار سوء تفاهم کسی شده است که اتومبیلش را مقصد راه پنداشته است.
هیکل ما اتومبیلی است که باید به مقصد هستی برسد و هستی یابد ولی اکثر آدمها تمام عمر خود مشغول سرویس دادن به این اتومبیل هستند. .....
منبع:کتاب آخرالزّمان شناسی عرفانی،فصل چهارم،استاد علی اکبر خانجانی (https://www.khanjany.org/resalehnejat/)