دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا، من؟
.
کجا روم؟ که راهی، به گلشنی ندارم
که دیده برگشودم، به کُنج تنگنا، من
.
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من
.
ز من هر آن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من
.
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کُنم گلویی، به یاد آشنا، من
.
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد
که گویدم به پاسخ، که زنده‌ام چرا من؟
.
ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته، ای دوست! هوای گریه با من
.
#سیمین_بهبهانی .
. #همایون_شجریان #سیمین_بهبهانی #محمد_جواد_ضرابیان #موسیقی #شعر #شجریان
دیدگاه ها (۲)

یکی از نشانه‌های عشق حقیقی آن است که به تو عشق بورزند بدون ا...

چه دوست داشته باشیم و چه نداشته باشیم اکثریتمان اهل تظاهر هس...

زندگی همیشه اونی نیس که انتظار داریم! یه وقتایی با هزار امید...

تحسین از آن زنانی‌ست که اندام‌هایشان، آن‌ها را تعریف نکرده ا...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط