کلام دوست را دریاب...
✍ گر حكم شود كه مست گیرند در شهر هر آن كه هست گیرند. «و لو یؤاخذ اللّه الناس... ماترك... من دابّة»
- گناهى كیفر دارد كه با علم و عمد انجام گیرد. «یؤاخذ... بما كسبوا»
- فلسفه تأخیر كیفر مردم از دنیا به قیامت، بقاى نسل بشر و تداوم حیات در كره زمین است. مردم اگر با گناه هلاك شوند بشرى باقى نخواهد ماند و نسل منقرض خواهد شد «ما ترك على ظهرها من دابّة»
- خداوند، صبور و اهل عفو و مغفرت و مهلت دادن است و مردم را فورى در دنیا به جرم عملكرد بد آنان مجازات نمى كند. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
- مرگ و میرها و فرصت ها و مهلت ها، با اراده ى الهى و داراى نظم و حساب و كتاب است. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
- مدّت عمر انسان، از پیش تعیین شده است. «اجلٍ مُسمّى»
- مهلت خداوند به بندگان گنه كار و تأخیر مجازات آنان تا قیامت از سنّت ها و برنامه هاى الهى است. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
- مهلت دادن خداوند به گنه كاران كارى عالمانه است. «بعباده بصیراً»
(ده ها میلیون نفر سال ها بعد از گناه توفیق توبه پیدا كرده اند و خلافكارى خود را اصلاح نموده اند كه اگر خداوند كیفر آنان را فورى مى داد همه دوزخى مى شدند.)
امام سجّاد علیه السلام در مناجات خود مى گوید: «كان جزائى فى اول ما عصیتك النار»(587) خداوندا جزاى من در اولین گناهى كه كردم آتش بود و هر چه زنده مانده ام لطف و مهلت تو نسبت به من است كه شاید من توبه كنم.
-----
587) صحیفه سجادیه، دعاى 16.
- گناهى كیفر دارد كه با علم و عمد انجام گیرد. «یؤاخذ... بما كسبوا»
- فلسفه تأخیر كیفر مردم از دنیا به قیامت، بقاى نسل بشر و تداوم حیات در كره زمین است. مردم اگر با گناه هلاك شوند بشرى باقى نخواهد ماند و نسل منقرض خواهد شد «ما ترك على ظهرها من دابّة»
- خداوند، صبور و اهل عفو و مغفرت و مهلت دادن است و مردم را فورى در دنیا به جرم عملكرد بد آنان مجازات نمى كند. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
- مرگ و میرها و فرصت ها و مهلت ها، با اراده ى الهى و داراى نظم و حساب و كتاب است. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
- مدّت عمر انسان، از پیش تعیین شده است. «اجلٍ مُسمّى»
- مهلت خداوند به بندگان گنه كار و تأخیر مجازات آنان تا قیامت از سنّت ها و برنامه هاى الهى است. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
- مهلت دادن خداوند به گنه كاران كارى عالمانه است. «بعباده بصیراً»
(ده ها میلیون نفر سال ها بعد از گناه توفیق توبه پیدا كرده اند و خلافكارى خود را اصلاح نموده اند كه اگر خداوند كیفر آنان را فورى مى داد همه دوزخى مى شدند.)
امام سجّاد علیه السلام در مناجات خود مى گوید: «كان جزائى فى اول ما عصیتك النار»(587) خداوندا جزاى من در اولین گناهى كه كردم آتش بود و هر چه زنده مانده ام لطف و مهلت تو نسبت به من است كه شاید من توبه كنم.
-----
587) صحیفه سجادیه، دعاى 16.
۱.۴k
۱۸ شهریور ۱۴۰۳
