کیست حق را و پیمبر را ولی

کیست حق را و پیمبر را ولی
<آن حسن سیرت حسین بن علی
آفتاب آسمان معرفت
<آن محمد صورت و حیدر صفت
نه فلک را تا ابد مخدوم بود
<زانکه او سلطان ده معصوم بود
قرة‌العین امام مجتبی
<شاهد زهرا شهید کربلا
تشنه او را دشنه آغشته بخون
<نیم کشته گشته سرگشته بخون
آن چنان سرخود که برد بی دریغ
<کافتاب از درد آن شد زیر میغ
گیسوی او تا بخون آلوده شد
<خون گردون از شفق پالوده شد
کی کنند این کافران با این همه
<کو محمد کو علی کو فاطمه
صد هزاران جان پاک انبیا
<صف زده بینم بخاک کربلا
در تموز کربلا تشنه جگر
<سر بریدندش چه باشد زین بتر
با جگر گوشهٔ پیمبر این کنند
<وانگهی دعوی داد ودین کنند
کفرم آید هرکه این را دین شمرد
<قطع باد از بن زفانی کین شمرد
هرکه در روئی چنین آورد تیغ
<لعنتم از حق بدو آید دریغ
یا درآن تشویر آبی گشتمی
<در جگر او را شرابی گشتمی

السلام علیک یا صاحب الزمان عج