من هنوز بلدم با ساده ترین بهانه ها پیچیده بخندم و بایک

من هنوز بلدم با ساده ترین بهانه ها ، پیچیده بخندم و بایک نگاه کوچک در دل آسمان خانه بسازم؛ بلدم با موسیقی باران نت به نت آرامش بسرایم وبا پاییز شادترین آدم زمین باشم ؛ بلدم آواز پرندگان را از بر کنم تا آسمان ازیادم نرود و سنگین ترین غصه ها را باگریه سبک کنم ؛
من هنوز می توانم با دیدن رنگین ترین لاک با برق چشمانم بازی کنم وموهایم را به بال آرزوهایم ببافم ؛ هنوز با لیسیدن بستنی لذت را هضم می کنم وبادیدن چرخ وفلک بچه می شوم ؛
من لذت رقصیدن با خزترین موزیک را ازدست نمی دهم و دست تکان دادن برای دخترچشم درچشم پنجره ام را فراموش نمیکنم ؛
من یادم نرفته است که تنها معجزه برای حال خوبم همین خود" من" است !
همین "من "....