آینه

‌آینه
زن ها را خوب می فهمد
تمام غربت شان را
پشت رژ قرمز
خط چشم نازک
و لاک های رنگارنگشان
پنهان می کنند
هرصبح
نقاب بی تفاوتی می زنند
به روی دلی که
آشوب و در هم است
و لبخند
مهمان ناخوانده ی
بی قراری هرروز آن هاست