محرم

#محرم
گریه حضرت عیسی در کربلا
عیسی بن مریم در هنگام گذر به سرزمین کربلا آهوانی را دید که در کنار هم جمع شده اند. آنها گریان نزد او آمدند. عیسی نشست و حواریون نیز نشستند. او گریست و حواریون نیز گریستند در حالی که نمی دانستند چرا عیسی نشسته و چرا گریه می کند؟
پرسیدند: ای روح خدا و ای کلمة الله! برای چه گریه می کنید؟
گفت: آیا می دانید اینجا چه سرزمینی است؟
گفتند: نخیر
گفت: این سرزمینی است که نونهال احمدِ رسول و نونهال آزاده طاهره بتول که شبیه مادرم مریم است در اینجا کشته می شود و در تربتی که به واسطه طینتِ آن نونهالِ شهید از مُشک خوشبوتر است دفن می شود و طینت پیامبران و فرزندان آنها چنین است. این آهوها با من حرف زدند و گفتند ما به خاطر اشتیاقی که به تربت این نونهال شهید داریم در این سرزمین می چریم و یقین دارند که در اینجا در امان هستند.
سپس با دست خود پِشک یکی از آن آهوها را برداشت و بوئید و فرمود: بارالها! آن را برای ابد باقی بدار تا پدرش آن را ببوید و برای او مایه تسلیت و آرامش باشد.
آن تا ایام امیرالمومنین (ع) باقی بود تا به جایی که چون به کربلا می گذشت آن را بویید و قصه آن را باز گفت.