جهان چیزی ب غیر از انبوهی از من و ما نیست!

سال داره تموم میشه ،
و
من دارم فک میکنم ؛
ب روزایی ک رفت ،
ب لحظاتی ک خندیدم ، لحظاتی ک اشک ریختم ،
و تمامِ ثانیه هایی ک کنار عزیزانم گذشت ..
با سرعت مرور میکنم ؛
اتفاقاتِ خوب و بدی ک برام افتادن ،
آدمای جدیدی ک وارد زندگیم شدن
و آدمایی ک از زندگیم رفتن ..
دیگه قراره ی جمله ی "یادش بخیر" قبل از خاطرات خوبِ امسالم بیاد
قراره امسالم بشه "پارسال" ..
و من مبهوت روزگار و با چشمایی امیدوار
در قطارِ بی توقفِ زمان ، ایستادم
منی ک تمام این روزا رو زندگی کردم
خوبی هاشون برام امید بود
و
بدی هاشون برام درس !
بین همین روزا بود ک یاد گرفتم عاشق تر و مهربون تر و جسور تر باشم ..
یاد گرفتم محتاط‌ تر گام بردارم و حواسم ب دیوارِ شعور و اعتمادم باشه ،
و
یاد گرفتم ک بهبودِ جهان رو از خودم شروع کنم
که جهان چیزی ب غیر از انبوهی از من و ما نیست .. 💛