السلام علیک یا مولای موسی بن جعفر و ر

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ

شهادت مظلومانه #امام_موسی_کاظم (علیه السلام) تسلیت باد.

ابو الحسن موسی بن جعفر(علیه السلام)، امام هفتم از ائمه اثنی عشر علیهم السلام است . آن حضرت در ابواء(منزلی میان مکه و مدینه) در روز یکشنبه هفتم صفر سال 128 یا 129 ه.ق. متولد شد و در سال 183 (یا 186) به شهادت رسید. [۱]

چگونگی شهادت ابوالرضا #امام_کاظم (علیه السلام) به روایت شهید مطهری : به دستور هارون الرشید ، سمی را به شکل خاص در خرمایی تعبیه کردند و خرما را به امام خوراندند و بعد هم فوراً شهود حاضر کردند، علمای شهر و قضات را دعوت کردند.(نوشته‌اند عدول المؤمنین را دعوت کردند، یعنی مردمان موجه، مقدس، آن‌ها که مورد اعتماد مردم هستند) حضرت(ع) را هم در جلسه حاضر کردند و هارون گفت: ایها‌ الناس ببینید این شیعه‌ها چه شایعاتی در اطراف موسی بن جعفر(ع) رواج می‌دهند، می‌گویند: موسی بن جعفر در زندان ناراحت است، موسی بن جعفر چنین و چنان است. ببینید او کاملاً سالم است تا حرفش تمام شد، حضرت(ع) فرمود: دروغ می‌گوید، همین الان من مسمومم و از عمر من دو سه روزی بیشتر باقی نمانده است، اینجا تیرشان به سنگ خورد، این بود که بعد از شهادت امام، جنازه امام را آوردند در کنار جسر بغداد گذاشتند و هی مردم را می‌آوردند که ببینید! آقا سالم است، عضوی از ایشان شکسته نیست، سرشان هم که بریده نیست، گلویشان هم که سیاه نیست، پس ما امام را نکشتیم، به اجل خودش از دنیا رفته است. سه روز بدن امام را در کنار جسر بغداد نگه داشتند برای اینکه به مردم این جور افهام کنند که امام به اجل خود از دنیا رفته است. البته امام، علاقه‌مند زیاد داشت، ولی آن گروهی که مثل اسپند روی آتش بودند، شیعیان بودند. شیعیان یک وقت دیدند که چهار نفر حمال بیرون آمدند و یک جنازه هم روی دوششان است. مأمور گفت: امام شما همین است. [۲]
پی نوشتها
📚 [1]سیره پیشوایان ، مهدی پیشوایی ، ص 413 - 463
📚 [2]سیری در سیره ائمه اطهار _ شهید مطهری _ فصل پنجم ص ۱۷۲ _ ۱۷۵