●○•
●○•
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سوم
#بخش_اول
نگاهم را بہ ڪتونے هایم دوختہ بودم و آرام قدم برمیداشتم،معمولا در خیابان رو بہ رویم را نگاہ میڪردم اما خستگے مدرسہ و ڪمے سردرد اجازہ ے سر بلند نگہ داشتن بهم نمیداد.
با لذت روے برگ ها پا میگذاشتم،از صداے خش خشان خوشم مے آمد.
رسیدم نزدیڪ ڪوچہ،سرم را بلند ڪردم و با یڪ دست بند ڪولہ ام را گرفتم،ڪوچہ مان معمولا خلوت و آرام بود.
نگاهے بہ دو پیرمردے ڪہ سر ڪوچہ ایستادہ بودند انداختم.
یاسین همراهم از مدرسہ برنگشت،با دوستانش رفت فوتبال.
چیزے نگفتم میدانستم پدرم بہ او گیر نمیدهد،اما ڪافیست من ڪہ ساعت پنج و نیم عصر تعطیل میشدم بیشتر از یڪے دو دقیقہ تاخیر داشتہ باشم!
نفس عمیقے ڪشیدم،هوا داشت تاریڪ میشد.
آبان ماہ عجیب برایم دلگیر بود،حتے دلگیرتر از جمعہ ها!
تنها شادے آن سال ام این بود ڪہ اردیبهشت ماہ هجدہ سالہ خواهم شد.
فقط براے یڪ سن خوشحال بودم!
براے یڪ حق انتخاب!
براے چیزے بہ نام "سن قانونی"!
هجدہ سالگے براے خیلے از دختران هم سن من همین بود،رسیدن بہ سن قانونے،راے دادن،بلافاصلہ بعد از روز تولدت گواهینامہ گرفتن!
یڪ دلخوشے ڪوچڪ!
یڪ سنے ڪہ انتظارش را میڪشے و سریع تبش میخوابد!
اما براے من مهم ترین سال زندگے ام شد!
فارق از یڪ "سن قانونی"
و سن جنگیدنم.
سالے ڪہ ڪنڪور میدادم و هرطور شدہ قانون هاے پدرم را میشڪستم و بہ دانشگاہ میرفتم!
همیشہ در مغزم هڪ شد.
شاید هم از همان هفدہ سالگے ام شروع شد.
از همان زمانے ڪہ.....
خواستم از ڪنار پیرمردها رد بشوم ڪہ صدایے متوقفم ڪرد:آیہ!
سرم را برگرداندم،مطهرہ هم ڪلاسے ام بود.
متعجب نگاهش ڪردم و گفتم:اینجا چے ڪار میڪنے؟!
نفس نفس میزد،گونہ هایش سرخ شدہ بود.
همانطور ڪہ نفس میگرفت شمردہ شمردہ گفت:داشتم۰۰۰داشتم۰۰۰
مڪث ڪرد و با انگشت اشارہ ڪوچہ ے سمت چپمان را نشان داد سپس ادامہ داد:داشتم میرفتم خونہ مون.
دوبارہ مڪث ڪرد،نفس عمیقے ڪشید:تازہ اومدیم اینجا،دیدم هم مسیریم تعجب ڪردم!
نگاهے بہ ڪوچہ شان انداختم و گفتم:بہ محلہ ے جدید خوش اومدید!
لبخند گرمے زد و گفت:مرسے راستے بابامم ڪوچہ ے شما قرارہ ڪار ڪنہ!یعنے بناس براے ساخت مجتمع مسڪونے.
سرم را بہ سمت ڪوچہ ے خودمان برگرداندم و گفتم:اتفاقا خونہ ے ما رو بہ روے محل ڪار پدرت میشہ،پلاڪ بیست و یڪ!
دوبارہ سرم را بہ سمت مطهرہ برگرداندم:هروقت دوست داشتے بیا پیشم!
نگاهے بہ در خانہ مان انداخت و پاسخ داد:باشہ،مام ڪہ همین ڪوچہ بغلے پلاڪ هشت.
سرم را تڪان دادم،ڪمے خوشحال شدم.
چون در نزدیڪ خانہ مان هیچڪدام از دوستانم نبودند،اجازہ ے رفتن بہ جاهاے دور را هم نداشتم.
از طرفے خیالم راحت بود ڪہ مطهرہ تنها یڪ خواهر ڪوچڪتر از خودش دارد و رفت و آمد با او سخت نیست!
دستش را فشردم و گفتم:خیلے خوشحال شدم،منم اینجا تنهام!
متقابلا دستم را گرم گرفت،او بیشتر از من خوشحال بود.
در ڪلاس دوست زیادے نداشت،اڪثر بچہ ها بخاطرہ خجالتے بودن و گونہ هاے بیش از حد قرمزش دستش مے انداختند.
بہ قول خودشان"بچہ شهرستانے بود دیگر"
چشمانش را بہ چشمانم دوخت و با معصومیت خاصے گفت:منم خوشحالم ڪلا تو تهران تنهام.
هوا تاریڪ شدہ بود،میدانستم پدرم با خانہ تماس میگیرد و جویاے آمدنم میشود.
_مطهرہ من باید برم،بیا بریم خونہ!
دستم را رها ڪرد و گفت:حالا وقت زیادہ،بہ خانوادہ ت سلام برسون خدافظ!
_توام بہ مامانتینا سلام برسون،خدافظے!
همانطور ڪہ وارد ڪوچہ شان میشد،سرش را بہ سمت من برگرداند و دستش را بالا برد.
چندبار دستش را برایم تڪان داد من هم مثل خودش جواب دادم،البتہ با ذوق!
وقت هایے ڪہ ذوق زدہ میشدم دوست داشتم لے لے راہ بروم اما حضور پیرمردها مانع از این ڪار میشد.
بہ سنے رسیدہ بودم ڪہ بخواهم سنگینے و وقارم را حفظ ڪنم!
از ڪنار پیرمردها عبور ڪردم و وارد ڪوچہ شدم.
نگاهے بہ منظرہ ے پیش رویم انداختم،صبح ڪہ بہ مدرسہ میرفتم چند خانہ وجود داشت و حالا فقط یڪ گودال عظیم!
بہ سمت در خانہ مان چرخیدم،خواستم ڪلید را وارد قفل ڪنم ڪہ احساس ڪردم صداهایے از داخل حیاطمان مے آید.
سریع در را باز ڪردم،همانطور ڪہ ڪلید بین انگشتانم بود متعجب بہ صحنہ ے پیش رویم چشم دوختم....
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
https://t.me/joinchat/AAAAAEkU1CC-SvlAqrtMYg
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سوم
#بخش_اول
نگاهم را بہ ڪتونے هایم دوختہ بودم و آرام قدم برمیداشتم،معمولا در خیابان رو بہ رویم را نگاہ میڪردم اما خستگے مدرسہ و ڪمے سردرد اجازہ ے سر بلند نگہ داشتن بهم نمیداد.
با لذت روے برگ ها پا میگذاشتم،از صداے خش خشان خوشم مے آمد.
رسیدم نزدیڪ ڪوچہ،سرم را بلند ڪردم و با یڪ دست بند ڪولہ ام را گرفتم،ڪوچہ مان معمولا خلوت و آرام بود.
نگاهے بہ دو پیرمردے ڪہ سر ڪوچہ ایستادہ بودند انداختم.
یاسین همراهم از مدرسہ برنگشت،با دوستانش رفت فوتبال.
چیزے نگفتم میدانستم پدرم بہ او گیر نمیدهد،اما ڪافیست من ڪہ ساعت پنج و نیم عصر تعطیل میشدم بیشتر از یڪے دو دقیقہ تاخیر داشتہ باشم!
نفس عمیقے ڪشیدم،هوا داشت تاریڪ میشد.
آبان ماہ عجیب برایم دلگیر بود،حتے دلگیرتر از جمعہ ها!
تنها شادے آن سال ام این بود ڪہ اردیبهشت ماہ هجدہ سالہ خواهم شد.
فقط براے یڪ سن خوشحال بودم!
براے یڪ حق انتخاب!
براے چیزے بہ نام "سن قانونی"!
هجدہ سالگے براے خیلے از دختران هم سن من همین بود،رسیدن بہ سن قانونے،راے دادن،بلافاصلہ بعد از روز تولدت گواهینامہ گرفتن!
یڪ دلخوشے ڪوچڪ!
یڪ سنے ڪہ انتظارش را میڪشے و سریع تبش میخوابد!
اما براے من مهم ترین سال زندگے ام شد!
فارق از یڪ "سن قانونی"
و سن جنگیدنم.
سالے ڪہ ڪنڪور میدادم و هرطور شدہ قانون هاے پدرم را میشڪستم و بہ دانشگاہ میرفتم!
همیشہ در مغزم هڪ شد.
شاید هم از همان هفدہ سالگے ام شروع شد.
از همان زمانے ڪہ.....
خواستم از ڪنار پیرمردها رد بشوم ڪہ صدایے متوقفم ڪرد:آیہ!
سرم را برگرداندم،مطهرہ هم ڪلاسے ام بود.
متعجب نگاهش ڪردم و گفتم:اینجا چے ڪار میڪنے؟!
نفس نفس میزد،گونہ هایش سرخ شدہ بود.
همانطور ڪہ نفس میگرفت شمردہ شمردہ گفت:داشتم۰۰۰داشتم۰۰۰
مڪث ڪرد و با انگشت اشارہ ڪوچہ ے سمت چپمان را نشان داد سپس ادامہ داد:داشتم میرفتم خونہ مون.
دوبارہ مڪث ڪرد،نفس عمیقے ڪشید:تازہ اومدیم اینجا،دیدم هم مسیریم تعجب ڪردم!
نگاهے بہ ڪوچہ شان انداختم و گفتم:بہ محلہ ے جدید خوش اومدید!
لبخند گرمے زد و گفت:مرسے راستے بابامم ڪوچہ ے شما قرارہ ڪار ڪنہ!یعنے بناس براے ساخت مجتمع مسڪونے.
سرم را بہ سمت ڪوچہ ے خودمان برگرداندم و گفتم:اتفاقا خونہ ے ما رو بہ روے محل ڪار پدرت میشہ،پلاڪ بیست و یڪ!
دوبارہ سرم را بہ سمت مطهرہ برگرداندم:هروقت دوست داشتے بیا پیشم!
نگاهے بہ در خانہ مان انداخت و پاسخ داد:باشہ،مام ڪہ همین ڪوچہ بغلے پلاڪ هشت.
سرم را تڪان دادم،ڪمے خوشحال شدم.
چون در نزدیڪ خانہ مان هیچڪدام از دوستانم نبودند،اجازہ ے رفتن بہ جاهاے دور را هم نداشتم.
از طرفے خیالم راحت بود ڪہ مطهرہ تنها یڪ خواهر ڪوچڪتر از خودش دارد و رفت و آمد با او سخت نیست!
دستش را فشردم و گفتم:خیلے خوشحال شدم،منم اینجا تنهام!
متقابلا دستم را گرم گرفت،او بیشتر از من خوشحال بود.
در ڪلاس دوست زیادے نداشت،اڪثر بچہ ها بخاطرہ خجالتے بودن و گونہ هاے بیش از حد قرمزش دستش مے انداختند.
بہ قول خودشان"بچہ شهرستانے بود دیگر"
چشمانش را بہ چشمانم دوخت و با معصومیت خاصے گفت:منم خوشحالم ڪلا تو تهران تنهام.
هوا تاریڪ شدہ بود،میدانستم پدرم با خانہ تماس میگیرد و جویاے آمدنم میشود.
_مطهرہ من باید برم،بیا بریم خونہ!
دستم را رها ڪرد و گفت:حالا وقت زیادہ،بہ خانوادہ ت سلام برسون خدافظ!
_توام بہ مامانتینا سلام برسون،خدافظے!
همانطور ڪہ وارد ڪوچہ شان میشد،سرش را بہ سمت من برگرداند و دستش را بالا برد.
چندبار دستش را برایم تڪان داد من هم مثل خودش جواب دادم،البتہ با ذوق!
وقت هایے ڪہ ذوق زدہ میشدم دوست داشتم لے لے راہ بروم اما حضور پیرمردها مانع از این ڪار میشد.
بہ سنے رسیدہ بودم ڪہ بخواهم سنگینے و وقارم را حفظ ڪنم!
از ڪنار پیرمردها عبور ڪردم و وارد ڪوچہ شدم.
نگاهے بہ منظرہ ے پیش رویم انداختم،صبح ڪہ بہ مدرسہ میرفتم چند خانہ وجود داشت و حالا فقط یڪ گودال عظیم!
بہ سمت در خانہ مان چرخیدم،خواستم ڪلید را وارد قفل ڪنم ڪہ احساس ڪردم صداهایے از داخل حیاطمان مے آید.
سریع در را باز ڪردم،همانطور ڪہ ڪلید بین انگشتانم بود متعجب بہ صحنہ ے پیش رویم چشم دوختم....
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
https://t.me/joinchat/AAAAAEkU1CC-SvlAqrtMYg
۱۳.۹k
۲۷ اسفند ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.