من حتی بلد نبودم بگم «دوسِت دارم».

من حتی بلد نبودم بگم «دوسِت دارم».
جاش می‌نوشتم دوست دارمت!
ولی کاش می‌دونستی پشتِ همه سلام‌ها، کجایی‌ها، مراقب خودت باش‌ها، حتی خنده ها و سکوت‌ها و راه رفتن‌ها....
چقدر،
چقدر،
چقدر، «دوست داشتمت»...