سی دقیقه برای زنده ماندن من کافی بود همانقدر که چای نوازشمان دم بکشد گلدان، دست مارا بگیرد پرده، ما را کنار پنجره بیاوردو کوهنهزارمین بوسه ی ما را ترانه کند بی تو این اضافیِ زندگی را با کدام قرص نصف کنم ؟