وقتی که دل از دنیا آمیخته ی درد است

وقتی که دل از دنیا ، آمیخته ی درد است

خود را به خدا بسپار، وقتی که دلت تنگ است

 

وقتی که صداقتها ، آلوده به صد رنگ است

خود را به خدا بسپار، چون اوست که بی رنگ است 

 

چون وادی عشق او ،دور از همه نیرنگ است

خود را به خدا بسپار ، آن لحظه که تنهایی

 

آن لحظه که دل دارد ،از تو طلب یاری

خود را به خدا بسپار ، همراه سراسر اوست

 

دیگر تو چه میخواهی! بهر طلب از دوست

خود را به خدا بسپار، آن لحظه که گریانی

 

آن لحظه که از غمها ، بی تابی و حیرانی

خود را به خدا بسپار، چون اوست نوازشگر

 

چون ناز تو میخواهد ، او را ز درون بنگر

خود را به خدا بسپار ، وقتی که تنت سرد است