یاحسین
یاحسین
وَالشَّمس، همان طلعت نیکوی حسین(ع) است
وَالّیل، سَوادِ گره ی موی حسین(ع) است
حاجی ز کجا می طلبی کعبه ی دل را
سوگند به حق ، کعبه ی دل روی حسین(ع) است
جنّت که بود رایحه اش ، رایحه ی عشق
اَلحَق که معطّر شده ی بوی حسین(ع) است
جبریل امین فخر کنان ، تا أبَدُ الدَّهر
در کنگره ی عرش ، ثنا گوی حسین(ع) است
آن رقعه که ثبت است درآن حکم شفاعت
از روز ازل بسته به بازوی حسین(ع) است
خود را مزن ای شیعه بدین سو و بدان سو
سویی که بود سوی خدا، سوی حسین(ع) است
تاسیس شفا خانه به صحرای بلا کرد
خاکی که کند معجزه ، داروی حسین(ع) است
نازم به غلامی که به هنگام شهادت
از لطف،سرش بر روی زانوی حسین(ع) است.
وَالشَّمس، همان طلعت نیکوی حسین(ع) است
وَالّیل، سَوادِ گره ی موی حسین(ع) است
حاجی ز کجا می طلبی کعبه ی دل را
سوگند به حق ، کعبه ی دل روی حسین(ع) است
جنّت که بود رایحه اش ، رایحه ی عشق
اَلحَق که معطّر شده ی بوی حسین(ع) است
جبریل امین فخر کنان ، تا أبَدُ الدَّهر
در کنگره ی عرش ، ثنا گوی حسین(ع) است
آن رقعه که ثبت است درآن حکم شفاعت
از روز ازل بسته به بازوی حسین(ع) است
خود را مزن ای شیعه بدین سو و بدان سو
سویی که بود سوی خدا، سوی حسین(ع) است
تاسیس شفا خانه به صحرای بلا کرد
خاکی که کند معجزه ، داروی حسین(ع) است
نازم به غلامی که به هنگام شهادت
از لطف،سرش بر روی زانوی حسین(ع) است.
۸۴۱
۱۲ شهریور ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.