به دنیا آمدیم

به دنیا آمدیم
اما دنیا نیامد تا زندگی کنیم!
جهنم ساختیم از آن،
و از ترس اینکه؛
دیگران فکر و برخورد اشتباه نسبت به ما داشته باشند
لبهایمان را کِشیدیم
نشد که یکبار واقعاً بخندیم.
ولی، تا دِلمان خواست؛ در گوشه ی اتاقمان پنهانی اَشک ریختیم
دنیای احمقانه و خوشی در رویا برای خودمان ساختیم.
ما همگی بلااستثناء
حماقت هایمان را در حقیقت زندگی برای دیگران فاش کردیم
اما...
اما در همه ی زندگیمان
به رو نیاوردیم که چقدر میترسیم و درد داریم
جالب اینجاست
آنقدر داریم
کار های عجیب و پیچیده میکنیم که
واقعا باورم میشود
درونمان گَندیده