دنیای امروز دنیای تشکیلات است

💠 دنیای امروز، دنیای تشکیلات است💠

 قم/ ۷ مهر ۱۳۴۴

امام موسی صدر:

روزگاری، در صدها سال پیش از این، همه چیز در دنیا به صورت فردی بود. دولتش دیکتاتوری بود، استبداد بود، فردی بود؛ تجارتش بر اساس معاملات فردی بود؛ یک ‏نفر یک‏ نفر تاجر بودند؛ دخل و خرجش را هر کس خود تنظیم می‏ کرد؛ همه چیز در دنیا صورت فردی داشت: زراعتش، تجارتش، درس‏ خواندنش، دولتش، سیاستش، روزنامه‏اش و همه چیز به شکل فردی بود. در آن زمان، اگر ما، یعنی قوای دینی و راهنمایان اخلاقیِ بشر، به صورت فردی فعالیت می ‏کردیم، تا حدودی معقول و موجّه بود. عیبی نداشت. برای اینکه ما هم هم‏آهنگ با همه بودیم. یکی در مقابل یکی. آنها تنها بودند، ما هم تنها بودیم. اما امروز همه چیز به صورت دسته ‏جمعی و سازمان ‏یافته درآمده است: دولتها تشکّلها و سازمانها دارند؛ تجارت به صورت شرکتهای وسیع و محیّر العقول درآمده؛ تبلیغاتْ مؤسساتِ وسیعی دارد؛ مطبوعاتْ مشی واحد اتخاذ کرده ‏اند؛ سیاستمدارانْ احزاب را به وجود آورده ‏اند؛ فلاحت و کشاورزی مکانیزه شده و در قالب شرکتها درآمده است. در این دنیای سازمانی، اگر ما باز بخواهیم تک‏رَوی کنیم، به نظر من، نهایتِ سادگی است.

ما اگر امروز عملِ دسته ‏جمعی نداشته باشیم کلاهمان پسِ معرکه است. که هست! برای این‏که همه چیز منظم و تشکیلاتی و سازمانی است. شما جایی نشان دهید که تنها پیش بروند، بی سازمان راه بروند، بی ‏تشکیلات پیش بروند، یا تک‏روی کنند. نمی ‏توانید پیدا کنید.

جامعه امروز همه چیزش مؤسساتی، سازمانی و تشکیلاتی است و اگر ما بخواهیم بی ‏سازمان و بی ‏تشکیلات فعالیت کنیم موفق نخواهیم شد.

حالا اگر این مطلب را پذیرفتید که چه بهتر. اگر هم نپذیرفتید، به پنجاه سال پیش تا حالا می ‏ماند(دقت شود که سخنرانی در سال ۴۴ ایراد شده است ) که همه ‏مان خُرد شدیم، له شدیم، قوایمان تلف شد، هرکس به راه خودش رفت، هر کس با دیگری تضارب و تزاحم داشت و مشکلات بی شماری پیش آمد. نتیجه هم این شد که دیگران هزاران فرسنگ از ما پیش افتاده و رفته‏ اند، اما ما هنوز همین جا هستیم و باز هم می‏ مانیم. میل خودتان است. می‏ خواهید بپذیرید، نمی ‏خواهید هم نپذیرید…