فارغ از ﺷﺒﻬﺎ ﺧـﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﻐـــﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔـﺮﻓﺖ

فارغ از ﺷﺒﻬﺎ ﺧـﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﻐـــﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔـﺮﻓﺖ
ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﮐﻨــﺪﻭﯼ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ ﻋﺴﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔـﺮﻓﺖ

ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺑـﺎﻻﯼ ﺭؤﯾـﺎﻫــﺎ ﻧﮕﺎﻫــﺖ ﻣﯽ ﮐﻨـﻢ
ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﯾﻪ ﯼ ﭼﺸﻤﺖ ﻏﺰﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﮔــﺮﻓﺖ

ﻗـﺎﺻﺪﮎ آمد ولی ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣـــﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﮑـﺮﺩ
ﺑــﻮﺳﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻤــﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ

مے سپارم ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﺑـﻪ ﺩﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ
ﺍﺣـﺘﻤـﺎﻻﺕ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺯ ﻣﺤــﺘﻤﻞ ﺑﺎﯾــﺪ ﮔــﺮﻓﺖ

روز و شب ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺍ ﺗﺎ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻬﺎ میڪشی
ﺭّﺩ ﭘﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻣـــﮕﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﺣـﻞ ﺑﺎﯾـﺪ ﮔـﺮﻓﺖ؟

ﺩﯾﺸﺐ ﺁﻭﺍﺯ مـــؤﺫﻥ ﻧﺎﮔـﻬﺎﻥ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺧــﻼﻑ
ﺑﺎﻧﮓِ ﻏﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺱ ﺑﯽ ﻣﺤﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ

ﮔﺮ ﺑﮕﺮﺩﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﺩﺏ
ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺷﻌــﺮ ﻣﺒﺘــﺬﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ

اے عسل ﺑــﺮ ﭼﯿﻦ ﻣﻮﻫﺎﯾﺖ ﮔــﺮﻩ کمتر بزن
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﯿﭻ ﺯﻟﻔﺖ ﺭﺍﻩ ﺣــﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ