قدیمی ترین اشاره به خمیردندان مربوط می شود به نسخه های خط

قدیمی ترین اشاره به خمیردندان مربوط می شود به نسخه های خطی مصری مربوط به قرن 4 بعد از میلاد که در آن مخلوطی از گل های زنبق و سوسن تجویز شده است. فرمول ساخت بیشتر خمیردندان های اولیه بر پایه ادرار بوده است. باوجود این خمیردندان ها یا پودرها تا قرن 19 میلادی در مصرف عموم مردم قرار نگرفت. یونانی ها و سپس رومی ها با اضافه کردن پاک کننده هایی مثل استخوان های خرد شده یا پوست های صدف ساختار خمیردندان را بهتر کردند. در قرن 9 «زیریاب» موسیقی دان و طراح مد ایرانی به خاطر اختراع نوعی خمیردندان مشهور شد. که درسرتاسر اسپانیای اسلامی معروف شد. ترکیبات دقیق این خمیر دندان اکنون ناشناخته است، اما گزارش شده که هم مواد اساسی تمیز کننده و هم طمع دهنده را دارا بوده است.