من همیشه فکر میکردم که هر وقت ناراحتم به هیچ کس نگم

من همیشه فکر میکردم که هر وقت ناراحتم به هیچ کس نگم
اگه نگم بدتر درد میکشم
اما نگم بهتره
چون بعضی از اطرافیانم ناراتیمو میخوان، میخوان گریه هامو ببینن
میخوان ببینن که خودمو میزنم .موهامو میکشم
اما فهمیدم بجای این فکرا تلاش کنم تا به خواسته های خودم برسم
تلاش کنم تا هر کاری دلم خواست انجام بدم
شاید بعضیا بگن که اگه به کسی نگی که درد داری و ناراحتی تا آخر عمرت ناراحت بمونی
اما من به هیچ کس نمیگم درد دارم
هر وقت کسی ازم بپرسه حالت چطوره؟
میگم عالیم بهتر از این نمیشم
اما در واقعیت حالم اصلا خوب نیست
پس تلاش میکنم تا دهن اون کسایی که میخوان ناراحتیامو ببینن ببندم...