خسته در بند غمم بال و پرم میسوزد

خسته در بند غمم، بال و پرم میسوزد
نفسم با جگر شعله ورم میسوزد

با دلم زهر چه کرده است، خدا می داند
جگرم نه که ز پا تا به سرم میسوزد

ز آن همه ظلم که دشمن به سرم آورده
در غمم زار نشسته پسرم میسوزد

گر چه در آتشم و پا به زمین میکوبم
قصه ی کرببلا بیشترم میسوزد

هر که این قصه شنیده است، ولی من دیدم
خون دل خوردم و شب تا به سحر نالیدم