ﺁﺩﻡ، ﺧﻮﺩِ ﺁﺩﻡ، ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ. ﺑﻮﺩﻧﺶ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ.
ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ. ﺩﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﻋﺸﻖ
ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺗﻮ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺟﻮﺷﺪ، ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﯽ،
ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻩ، ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ.
ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﻫﻢ. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﯽ.
ﻧﺘﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﯽ.

- ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﯼ / ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽِ ﺳﻠﻮﭺ
دیدگاه ها (۴)

دوست پسر قبلیمه گفت اینقد میشینم تا یکی بهتر از تو گیرم بیاد...

مـن تــو را که داشتہ باشم مهم نیست کجاۍ این دنیا زندگی کنم م...

نمیدانـــــم گُنـــــاهِ توستـــــ ،یـــــاعیبــِـــ چِشمهــ...

دلم برای دخترانه های وجودم تنگ شدهبرای شیطنت های بی وقفه،بی ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط