🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_سوم
#بخش_سوم
نوبت بہ من میرسد،خانم عسگرے با لبخند ملایمے بہ صورتم چشم مے دوزد.
سریع میگویم:سلام خانم عسگرے!
سپس دستم را بہ سمتش دراز میڪنم.
_سلام خانم!
گرم دستم را مے فشارد،براے روبوسے پیش قدم میشود.
همانطور ڪہ گونہ ام را میبوسد میگوید:فرزانہ! فرزانہ بگے راحت ترم!
خشڪ میگویم:چشم خالہ فرزانہ!
از قصد لفظ خالہ را قبل از اسمش بہ ڪار میبرم.
دستش را بہ سمت دخترها میگیرد و میگوید:دوقلوهام همتا و یڪتا!
هر دو هم زمان پر انرژے میگویند:سلام!
فرزانہ اضافہ میڪند:خواهراے هادے!
در دل میگویم"مهم بود با اسم اون معرفے شون ڪنے؟!"
با لبخند ڪم رنگے جواب سلامشان را میدهم.
دستم را بہ سمت اولے میگیرم،دستم را محڪم مے فشارد و بہ چشمانم زل میزند:همتام! از آشناییت خوشوقتم.
لبخند روے لبم را پر رنگ تر میڪنم:آیہ! منم از آشنایے تون خوشوقتم.
چهرہ ے خندانش ڪمے پژمردہ میشود.
از سردے ام خوشش نمے آید!
دختر دومے ڪہ حتما یڪتاست قبل از اینڪہ من دستم را دراز ڪنم دستش را بہ سمتم میگیرد و میگوید:منم یڪتام خواهر همتام!
خندہ ام میگیرد.
_هم قافیہ شد.
دستش را میفشارم:از آشناییتون خوشوقتم.
با لحن بامزہ اے میگوید:مگہ من چند نفرم؟! منم فقط از آشنایے با تو خوشوقتم.
فرزانہ با تحڪم میگوید:مهمونا رو سر پا نگہ داشتیم.
برید تو!
رو بہ نورا و من ادامہ میدهد:بفرمایید!
فرزانہ و همتا معنے دار بہ تیپم نگاہ میڪنند.
انگار خوششان نیامدہ.
ڪفش هایمان را مقابل سالن در مے آوریم.
با تعارف فرزانہ اول من و نورا وارد سالن میشویم.
سالن بزرگے ڪہ بے نهایت با سلیقہ چیدہ شدہ،فرزانہ بہ مبل هاے سلطنتے سمت راست سالن اشارہ میڪند و میگوید:بفرمایید.
نورا آرام ڪنار گوشم مے گوید:فڪ نڪنم فقط یہ مغازہ تو پاساژ داشته باشن!
پدرم و عسگرے روے مبل دو نفرہ اے نشستہ اند و مشغول صحبتند.
مادرم و یاسین هم با ڪمے آن ور تر روے مبل دونفرہ نشستہ اند و ساڪت بہ آن ها نگاہ میڪنند.
نامحسوس قسمت زنانہ و مردانہ جدا شدہ.
عسگرے با دیدن ما لبخند میزند و بہ احتراممان بلند میشود.
از رفتارش خوشم مے آید،متواضع و خوش برخورد است.
پدرانہ با من و نورا احوال پرسے میڪند و خوش آمد میگوید.
همتا و یڪتا بہ سمت آشپزخانہ میروند،همراہ نورا روے مبل دو نفرہ ے نزدیڪ مادرم مے نشینم.
فرزانہ هم بہ ما ملحق میشود.
لبخند بہ لب روے مبل تڪ نفرہ ے ڪنارم مے نشیند.
نورا با دیدن این صحنہ چشمڪے نثارم میڪند.
نگاهے بہ جمع مے اندازم خبرے از هادے نیست!
یڪتا با دقت براے همہ پیش دستے و ڪارد و چنگال میگذارد.
مادرم با خجالت بہ لباس هایم نگاہ میڪند،سرم را پایین مے اندازم و مشغول بازے با گوشہ هاے روسرے بلندم میشوم.
یڪتا دوبارہ بہ سمت آشپزخانہ میرود و با جعبہ شیرینے ڪہ مادرم آوردہ بود برمیگردد.
جو سنگین و سرد است،تنها بہ پدرم و عسگرے خوش میگذرد.
فرزانہ میخواهد سڪوت را بشڪند:خب پروانہ جون چہ خبر؟! مادرم لبخند مصنوعے میزد و میگوید:سلامتے! شرمندہ مون ڪردے،اون سرے ام ما مزاحم شدیم.
فرزانہ با مهربانے میگوید:این چہ حرفیہ؟! نیت دور هم بودنہ حالا چہ اینجا چہ خونہ ے شما!
مادرم تایید میڪند:آرہ! فرقے ندارہ ڪہ!
سپس نگاهے بہ من مے اندازد،میخواهد وضعیت پوششم را توجیح ڪند:امروز آیہ انقدر درس داشت بے حوصلہ آمادہ شد.
یڪ تاے ابرویم را بالا میدهم،از دروغ گفتن بیزارم حتے اگر بہ نفعم نباشد!
فرزانہ بہ من زل میزند و میگوید:خب سال ڪنڪورہ! نبایدم وقت داشتہ باشہ حالا از چند وقت دیگہ سرش شلوغ ترم میشہ.
منظورش را میفهمم اما توجہ نمیڪنم،یڪتا بہ ما مے رسد.
در حالے ڪہ جعبہ ے شیرینے را مقابلم میگیرد میگوید:الان میخورے یا وقتے هادے اومد؟!
گُر میگیرم با این حرفش.
از این همہ راحتے شان جا میخورم!
نورا بہ جاے من میگوید:ببر بعدا میخورہ.
سپس بہ یڪتا چشمڪ میزند.
با اخم نگاهش میڪنم،سریع نان خامہ اے برمیدارم و زیر لب تشڪر میڪنم.
همین ڪہ یڪتا دور میشود،بشگون ریزے از آرنج نورا میگیرم.
آرام طورے ڪہ فرزانہ نشوند میگویم:تو اومدے ڪمڪ من یا اینا؟!
نورا با خندہ میگوید:ببخشید! ببخشید! انقد صمیمے ان یہ لحظہ فڪر ڪردم طرفِ دامادم.
بیشتر حرصم میگیرد،دندان هایم را روے هم مے سابم:داماد؟!
مادرم بہ هردویمان چشم غرہ میرود.
ساڪت میشوم و نگاهم را بہ شیرینے ام مے دوزم.
این بار همتا با سینے چاے مے آید،وقتے جلویم میگیردمیگویم:ممنون نمیخورم!
با لبخند نگاهم میڪند و میگوید:تعارف میڪنے؟! بردار دیگہ!
سرم را بہ نشانہ منفے تڪان میدهم:نہ اصلا اهل چایے نیستم!
یڪتا همانطور ڪہ روے مبل مے نشیند با شیطنت میگوید:هادے ام چاے دوست ندارہ!
بہ زور لبخندے نثارش میڪنم.
خب بہ جهنم ڪہ دوست ندارد بہ من چہ؟!
انگار حتے در نبودش با او لجم!
چیزے ڪہ دوست نداشتہ باشد دوست دارم!
:writi
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_سوم
#بخش_سوم
نوبت بہ من میرسد،خانم عسگرے با لبخند ملایمے بہ صورتم چشم مے دوزد.
سریع میگویم:سلام خانم عسگرے!
سپس دستم را بہ سمتش دراز میڪنم.
_سلام خانم!
گرم دستم را مے فشارد،براے روبوسے پیش قدم میشود.
همانطور ڪہ گونہ ام را میبوسد میگوید:فرزانہ! فرزانہ بگے راحت ترم!
خشڪ میگویم:چشم خالہ فرزانہ!
از قصد لفظ خالہ را قبل از اسمش بہ ڪار میبرم.
دستش را بہ سمت دخترها میگیرد و میگوید:دوقلوهام همتا و یڪتا!
هر دو هم زمان پر انرژے میگویند:سلام!
فرزانہ اضافہ میڪند:خواهراے هادے!
در دل میگویم"مهم بود با اسم اون معرفے شون ڪنے؟!"
با لبخند ڪم رنگے جواب سلامشان را میدهم.
دستم را بہ سمت اولے میگیرم،دستم را محڪم مے فشارد و بہ چشمانم زل میزند:همتام! از آشناییت خوشوقتم.
لبخند روے لبم را پر رنگ تر میڪنم:آیہ! منم از آشنایے تون خوشوقتم.
چهرہ ے خندانش ڪمے پژمردہ میشود.
از سردے ام خوشش نمے آید!
دختر دومے ڪہ حتما یڪتاست قبل از اینڪہ من دستم را دراز ڪنم دستش را بہ سمتم میگیرد و میگوید:منم یڪتام خواهر همتام!
خندہ ام میگیرد.
_هم قافیہ شد.
دستش را میفشارم:از آشناییتون خوشوقتم.
با لحن بامزہ اے میگوید:مگہ من چند نفرم؟! منم فقط از آشنایے با تو خوشوقتم.
فرزانہ با تحڪم میگوید:مهمونا رو سر پا نگہ داشتیم.
برید تو!
رو بہ نورا و من ادامہ میدهد:بفرمایید!
فرزانہ و همتا معنے دار بہ تیپم نگاہ میڪنند.
انگار خوششان نیامدہ.
ڪفش هایمان را مقابل سالن در مے آوریم.
با تعارف فرزانہ اول من و نورا وارد سالن میشویم.
سالن بزرگے ڪہ بے نهایت با سلیقہ چیدہ شدہ،فرزانہ بہ مبل هاے سلطنتے سمت راست سالن اشارہ میڪند و میگوید:بفرمایید.
نورا آرام ڪنار گوشم مے گوید:فڪ نڪنم فقط یہ مغازہ تو پاساژ داشته باشن!
پدرم و عسگرے روے مبل دو نفرہ اے نشستہ اند و مشغول صحبتند.
مادرم و یاسین هم با ڪمے آن ور تر روے مبل دونفرہ نشستہ اند و ساڪت بہ آن ها نگاہ میڪنند.
نامحسوس قسمت زنانہ و مردانہ جدا شدہ.
عسگرے با دیدن ما لبخند میزند و بہ احتراممان بلند میشود.
از رفتارش خوشم مے آید،متواضع و خوش برخورد است.
پدرانہ با من و نورا احوال پرسے میڪند و خوش آمد میگوید.
همتا و یڪتا بہ سمت آشپزخانہ میروند،همراہ نورا روے مبل دو نفرہ ے نزدیڪ مادرم مے نشینم.
فرزانہ هم بہ ما ملحق میشود.
لبخند بہ لب روے مبل تڪ نفرہ ے ڪنارم مے نشیند.
نورا با دیدن این صحنہ چشمڪے نثارم میڪند.
نگاهے بہ جمع مے اندازم خبرے از هادے نیست!
یڪتا با دقت براے همہ پیش دستے و ڪارد و چنگال میگذارد.
مادرم با خجالت بہ لباس هایم نگاہ میڪند،سرم را پایین مے اندازم و مشغول بازے با گوشہ هاے روسرے بلندم میشوم.
یڪتا دوبارہ بہ سمت آشپزخانہ میرود و با جعبہ شیرینے ڪہ مادرم آوردہ بود برمیگردد.
جو سنگین و سرد است،تنها بہ پدرم و عسگرے خوش میگذرد.
فرزانہ میخواهد سڪوت را بشڪند:خب پروانہ جون چہ خبر؟! مادرم لبخند مصنوعے میزد و میگوید:سلامتے! شرمندہ مون ڪردے،اون سرے ام ما مزاحم شدیم.
فرزانہ با مهربانے میگوید:این چہ حرفیہ؟! نیت دور هم بودنہ حالا چہ اینجا چہ خونہ ے شما!
مادرم تایید میڪند:آرہ! فرقے ندارہ ڪہ!
سپس نگاهے بہ من مے اندازد،میخواهد وضعیت پوششم را توجیح ڪند:امروز آیہ انقدر درس داشت بے حوصلہ آمادہ شد.
یڪ تاے ابرویم را بالا میدهم،از دروغ گفتن بیزارم حتے اگر بہ نفعم نباشد!
فرزانہ بہ من زل میزند و میگوید:خب سال ڪنڪورہ! نبایدم وقت داشتہ باشہ حالا از چند وقت دیگہ سرش شلوغ ترم میشہ.
منظورش را میفهمم اما توجہ نمیڪنم،یڪتا بہ ما مے رسد.
در حالے ڪہ جعبہ ے شیرینے را مقابلم میگیرد میگوید:الان میخورے یا وقتے هادے اومد؟!
گُر میگیرم با این حرفش.
از این همہ راحتے شان جا میخورم!
نورا بہ جاے من میگوید:ببر بعدا میخورہ.
سپس بہ یڪتا چشمڪ میزند.
با اخم نگاهش میڪنم،سریع نان خامہ اے برمیدارم و زیر لب تشڪر میڪنم.
همین ڪہ یڪتا دور میشود،بشگون ریزے از آرنج نورا میگیرم.
آرام طورے ڪہ فرزانہ نشوند میگویم:تو اومدے ڪمڪ من یا اینا؟!
نورا با خندہ میگوید:ببخشید! ببخشید! انقد صمیمے ان یہ لحظہ فڪر ڪردم طرفِ دامادم.
بیشتر حرصم میگیرد،دندان هایم را روے هم مے سابم:داماد؟!
مادرم بہ هردویمان چشم غرہ میرود.
ساڪت میشوم و نگاهم را بہ شیرینے ام مے دوزم.
این بار همتا با سینے چاے مے آید،وقتے جلویم میگیردمیگویم:ممنون نمیخورم!
با لبخند نگاهم میڪند و میگوید:تعارف میڪنے؟! بردار دیگہ!
سرم را بہ نشانہ منفے تڪان میدهم:نہ اصلا اهل چایے نیستم!
یڪتا همانطور ڪہ روے مبل مے نشیند با شیطنت میگوید:هادے ام چاے دوست ندارہ!
بہ زور لبخندے نثارش میڪنم.
خب بہ جهنم ڪہ دوست ندارد بہ من چہ؟!
انگار حتے در نبودش با او لجم!
چیزے ڪہ دوست نداشتہ باشد دوست دارم!
:writi
۲۲.۱k
۱۸ فروردین ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.