خطاب امیربیان
#خطاب_امیربیان
امام علی علیه السلام فرمودند:
همانا خدای سبحان و بزرگ، ياد خود را روشنی بخش دل ها قرار داد، تا گوش، پس از ناشنوايی بشنود و چشم پس از کم نوری بنگرد، و انسان پس از دشمنی رام گردد. خداوند که نعمت های او گرانقدر است، در دوره های مختلفِ روزگار و در دورانِ جدايی از رسالت «تا آمدن پيامبری پس از پيامبر ديگر» بندگانی داشته که با آنان در گوش جانشان زمزمه می کرد، و در درون عقلشان با آنان سخن می گفت. آنان چراغ هدايت را با نورِ بيداری، در گوش ها و ديده ها و دل ها برمی افروختند، روزهای خدايی را به ياد می آوردند و مردم را از جلال و بزرگی خدا می ترساندند. آنان نشانه های روشن خدا در بيابان هايند، آن را که راه ميانه در پيش گرفت می ستودند و به رستگاری بشارت می دادند، و روش آن را که به جانب چپ يا راست کشانده می شد، زشت می شمردند و از نابودی هشدار می دادند، هم چنان چراغ تاريکی ها و راهنمای پرتگاه ها بودند.
#نهج_البلاغه_خطبه222
امام علی علیه السلام فرمودند:
همانا خدای سبحان و بزرگ، ياد خود را روشنی بخش دل ها قرار داد، تا گوش، پس از ناشنوايی بشنود و چشم پس از کم نوری بنگرد، و انسان پس از دشمنی رام گردد. خداوند که نعمت های او گرانقدر است، در دوره های مختلفِ روزگار و در دورانِ جدايی از رسالت «تا آمدن پيامبری پس از پيامبر ديگر» بندگانی داشته که با آنان در گوش جانشان زمزمه می کرد، و در درون عقلشان با آنان سخن می گفت. آنان چراغ هدايت را با نورِ بيداری، در گوش ها و ديده ها و دل ها برمی افروختند، روزهای خدايی را به ياد می آوردند و مردم را از جلال و بزرگی خدا می ترساندند. آنان نشانه های روشن خدا در بيابان هايند، آن را که راه ميانه در پيش گرفت می ستودند و به رستگاری بشارت می دادند، و روش آن را که به جانب چپ يا راست کشانده می شد، زشت می شمردند و از نابودی هشدار می دادند، هم چنان چراغ تاريکی ها و راهنمای پرتگاه ها بودند.
#نهج_البلاغه_خطبه222
۹۰۶
۰۷ اسفند ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.