با من سخن بگو

با من سخن بگو
در انزوای خاموشِ لحظه ها
هرصبح....هر شب
و
چه‌ وابستگی ی غمگینی
در جانِ ماست
که در کنارِ هم نیستیم
اما
همچنان عاشق مانده ایم
می بینی
با آنکه
دنیایمان خاموش است
در ویرانگی ی نبودنهایمان
اما باز هم از عشق
از آفتاب
از مهرِ بجای مانده در دلهایمان
شعری می نویسیم
و شاید....روزی
شاید.....دوباره.....