نگر

نگرﺍﻥ ﺗﺎﻭﻝ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺑﻮﺩﻡ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺒﺮ ﻣﯿﺰﺩﯼ
.
ﭼﻪ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﯾﺎﺩﺷﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯾﻤﺎﻥ
ﺑﺮﮒ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺭﺍﻣﺶ،ﺑﻪ ﺳﮑﻮﺗﺸﺎﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯿﺒﺮﺩﯾﻢ
.
ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻮ ﮔﻠﻢ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﮔﻠﺒﺮﮒ ﻫﺎﯼ ﻻﯼ ﺩﻓﺘﺮﺕ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ .....