باز بانگی از نیستان می رسد🌾

باز بانگی از نیستان می رسد🌾
غم به داد غم پرستان می رسد
 
بشنوید این شرح هجران بشنوید🌾
با نی نالنده همدستان شوید
 
بی شما این نای نالان بی نواست🌾
این نواها از نفس های شماست
 
آن نفس کآتش بر انگیزد ز آب🌾
آن نفس کآتش ازو آمد به تاب
 
آن نفس کز شوق شور انگیز وی🌾
بردمد از جان نی،صد های و هی
 
نی مدد می خواهد از ما،ای نفس🌾
هان به فریاد دل تنگش برس
 
سال ها ناگفته ماند این شرح درد🌾
دردمندی خوش نفس سر بر نکرد
 
عاشقان رفتند از این صحرا خموش🌾
بر نیامد از دل تنگی خروش
 
درد ها را سر به سر انباشتند🌾
انتظار سینه ما داشتند
 
تا نفس داری دلا فریاد کن🌾
بستگان سینه را آزاد کن
 
چیست دریا؟چشم پر اشک زمین🌾
در نگاهش آرزویی ته نشین
 
آرزوی پا گشودن،پر زدن🌾
بر فراز کوهساران سر زدن
 
چشمه بودن،باز جوشیدن به کوه🌾
دم زدن با آن بلند با شکوه
 
خویشتن از خویشتن انگیختن🌾
از درون خویش بیرون ریختن
 
تشنگی نوشیدن از پستان خویش🌾
آب دادن تشنه را از جان خویش...
 
کوهسارا! زان بلند دلنشین🌾
چون گیاهی در بن چاهم ببین
 
در شب دریایی خویشم اسیر🌾
گر سراپا گریه ام بر من مگیر
 
مانده ام با صبر دریا پای بند🌾
ماهتابا بر سرشک من مخند
 
بگذر از دریا و راه خویش گیر🌾
شیوه دریا دلان در پیش گیر
 
من همان نایم که گر خوش بشنوی🌾
شرح دردم با تو گوید مثنوی
 
من همان جامم که گفت آن غمگسار🌾
با دل خونین،لب خندان بیار
 
من خمش کردم خروش چنگ را🌾
گر چه صد زخم است این دلتنگ را
 
من همان عشقم که در فرهاد بود🌾
او نمی دانست و خود را می ستود
 
در رخ لیلی نمودم خویش را🌾
سوختم مجنون خام اندیش را
 
می گرستم در دلش با درد دوست🌾
او گمان می کرد اشک چشم اوست
 
گر جهان از عشق سر گشته است و مست🌾
جان مست عشق بر من عاشق است...
 
ناز اینجا می نهد روی نیاز🌾
گر دلی داری،بیا اینجا بباز...