گزارش فنی تفاوتهای تاکتیکی استقلال و پرسپولیس
گزارش فنی/ تفاوتهای تاکتیکی استقلال و پرسپولیس
پایگاه خبری فوتبالی- استقلال و پرسپولیس دو تیم مدعی این فصل از نظر شکل بازی و فرم بازی در دو ساختار متفاوت قرار می گیرند که در این گزارش قصد داریم به آن بپردازیم.
به گزارش فوتبالی، درباره استقلال باید گفت که این تیم، تیمی نظم گراست. استقلال بیشتر از هرچیزی تأکید فراوان دارد که در هیچ لحظهای حتی روز بدش هم ساختار و نظم تیمی را از دست ندهد. اکثر بردهای یک هیچ استقلال بخاطر این است که برخلاف جریان سنتی تیمهای سرخآبی که وقتی به حریفی گل نمی زدند اسیر هیجان و بازی احساسی و ارسالهای مداوم می شدند و حریف را به عقب می بردند، عمل می کند و در واقع صبورانه سعی می کند از حملات پر دامنه پرهیز کند. آن چیزی که برخی فوتبال محافظه کارانه می نامند، در واقع پایبندی بهنظم است. تراکم استقلال در بازی از عقب زمین تا عدم مشارکت سانتربکهایش در ساخت بازی و اورلپها، انرژی کافی برای بازی دفاعی به آنها می دهد. پس مدیریت انرژی در عقب زمین استقلال باعث ایجاد نظم می شود. استراتژی انرژی یک مقوله بسیار ظریف در فوتبال است که افکار فرهاد مجیدی و گابریل پین این ماجرا را نشان می دهد.
از طرف دیگر پرسپولیس تیمی است که برنامه مشخص و تاکتیکهای تأکیدی دارد. پلنهای هجومی تفکیک شدهاند و وظایف مشخص است. کانالها و مسیرهای حرکتی مشخص است اما آنچه پرسپولیس را خنثی می کند نوسان شدید نوک پیکان خط حمله پرسپولیس است.
شما نمی توانید در یک نبرد با کمان استاندارد و تیر با بدنه فلزی ولی سر پنبهایهدف را بکُشید. آنچه پرسپولیس را در لحظه فینیشینگ عقیم می کند نوک پنبهای پیکان است. پرسپولیس تیم متنوعتری از استقلال است اما منظمتر نیست. استقلال تیم با حوصلهتری از پرسپولیس است اما پرسپولیس همچنان در ستون فقراتش فقدان توالی را دارد. آنچه استقلال را دچار بازی منفعلانه می کند دراین فصل فقدان ۲ چیز است: عدم تنوع خصوصیات حملهای بازیکنانش و جنس بازیکنان خط حمله استقلال که با هم شباهت دارند. در فرم فیزیکی هم فاز قدرت و انرژی استقلال چربش دارد به سایر سیستمهای مولد حمله اش اما ارسال کنندهها برخی اوقات در زمان زنده بازی بی کیفیت ارسال می کنند. وینگرهای استقلال خصوصیت اصلیشان بازی ترکیبی و تکضرب است تا ارسالهای زودهنگام و حتی دیرهنگام و این برای تیمی با روی بازی وینگرها اصرار دارد، مشخصا یک ایراد است.
اما پرسپولیس جز ایراد در فاز گلزنی پس از بازیسازی از فقدان هافبک رهبر رنج می برد. اگر در این چند سال گذشته هم نگاه کنیم، محسن مسلمان و احمد نوراللهی همواره هدایت حمله و پشتیبانی حمله را عهده دار بودهاند که در این فصل پرسپولیس نتوانست جانشین های این دو را پیدا کند. هافبکهای رهبر به غیر از تنظیم بازی در ارسال پاسهای نمرهدار و اصل حمایت و ایجاد ریتم نقش به سزایی دارند، این بازیکنان در لحظات حیاتی بازی اصولا نقش محوری را بازی می کنند، بحث بر سر عدم جانشینی احمدنوراللهی نیست. بحث بر سر نیاز روش بازی پرسپولیس به وجود چنین بازیکنانی است. وقتی یک مربی می خواهد مرتب در کناره ها برتری عددی ایجاد کند و فاز انتقال را با ۵ نفر شکل دهد باید سیستمش را بر پایه بازگشت بازیکنان وسط و گوشها را تحمیل کند، برای این تحمیلها به هافبک رهبر نیازمند است.
آنچه در پایان باید گفت این است که حتی اگر استقلال منظم تیم بهتری نسبت به روش بازیسپاهان یا پرسپولیس یا گل گهر نباشد، اما تیمی کامل تر است. در حالت کلی باید گفت ثبات و نظم استقلال بر فرمهای تاکتیکی و سیال سپاهان و بازی مدرن گلگهر و بازی تولید و مولدی پرسپولیس می چربد.
#پرسپولیس
پایگاه خبری فوتبالی- استقلال و پرسپولیس دو تیم مدعی این فصل از نظر شکل بازی و فرم بازی در دو ساختار متفاوت قرار می گیرند که در این گزارش قصد داریم به آن بپردازیم.
به گزارش فوتبالی، درباره استقلال باید گفت که این تیم، تیمی نظم گراست. استقلال بیشتر از هرچیزی تأکید فراوان دارد که در هیچ لحظهای حتی روز بدش هم ساختار و نظم تیمی را از دست ندهد. اکثر بردهای یک هیچ استقلال بخاطر این است که برخلاف جریان سنتی تیمهای سرخآبی که وقتی به حریفی گل نمی زدند اسیر هیجان و بازی احساسی و ارسالهای مداوم می شدند و حریف را به عقب می بردند، عمل می کند و در واقع صبورانه سعی می کند از حملات پر دامنه پرهیز کند. آن چیزی که برخی فوتبال محافظه کارانه می نامند، در واقع پایبندی بهنظم است. تراکم استقلال در بازی از عقب زمین تا عدم مشارکت سانتربکهایش در ساخت بازی و اورلپها، انرژی کافی برای بازی دفاعی به آنها می دهد. پس مدیریت انرژی در عقب زمین استقلال باعث ایجاد نظم می شود. استراتژی انرژی یک مقوله بسیار ظریف در فوتبال است که افکار فرهاد مجیدی و گابریل پین این ماجرا را نشان می دهد.
از طرف دیگر پرسپولیس تیمی است که برنامه مشخص و تاکتیکهای تأکیدی دارد. پلنهای هجومی تفکیک شدهاند و وظایف مشخص است. کانالها و مسیرهای حرکتی مشخص است اما آنچه پرسپولیس را خنثی می کند نوسان شدید نوک پیکان خط حمله پرسپولیس است.
شما نمی توانید در یک نبرد با کمان استاندارد و تیر با بدنه فلزی ولی سر پنبهایهدف را بکُشید. آنچه پرسپولیس را در لحظه فینیشینگ عقیم می کند نوک پنبهای پیکان است. پرسپولیس تیم متنوعتری از استقلال است اما منظمتر نیست. استقلال تیم با حوصلهتری از پرسپولیس است اما پرسپولیس همچنان در ستون فقراتش فقدان توالی را دارد. آنچه استقلال را دچار بازی منفعلانه می کند دراین فصل فقدان ۲ چیز است: عدم تنوع خصوصیات حملهای بازیکنانش و جنس بازیکنان خط حمله استقلال که با هم شباهت دارند. در فرم فیزیکی هم فاز قدرت و انرژی استقلال چربش دارد به سایر سیستمهای مولد حمله اش اما ارسال کنندهها برخی اوقات در زمان زنده بازی بی کیفیت ارسال می کنند. وینگرهای استقلال خصوصیت اصلیشان بازی ترکیبی و تکضرب است تا ارسالهای زودهنگام و حتی دیرهنگام و این برای تیمی با روی بازی وینگرها اصرار دارد، مشخصا یک ایراد است.
اما پرسپولیس جز ایراد در فاز گلزنی پس از بازیسازی از فقدان هافبک رهبر رنج می برد. اگر در این چند سال گذشته هم نگاه کنیم، محسن مسلمان و احمد نوراللهی همواره هدایت حمله و پشتیبانی حمله را عهده دار بودهاند که در این فصل پرسپولیس نتوانست جانشین های این دو را پیدا کند. هافبکهای رهبر به غیر از تنظیم بازی در ارسال پاسهای نمرهدار و اصل حمایت و ایجاد ریتم نقش به سزایی دارند، این بازیکنان در لحظات حیاتی بازی اصولا نقش محوری را بازی می کنند، بحث بر سر عدم جانشینی احمدنوراللهی نیست. بحث بر سر نیاز روش بازی پرسپولیس به وجود چنین بازیکنانی است. وقتی یک مربی می خواهد مرتب در کناره ها برتری عددی ایجاد کند و فاز انتقال را با ۵ نفر شکل دهد باید سیستمش را بر پایه بازگشت بازیکنان وسط و گوشها را تحمیل کند، برای این تحمیلها به هافبک رهبر نیازمند است.
آنچه در پایان باید گفت این است که حتی اگر استقلال منظم تیم بهتری نسبت به روش بازیسپاهان یا پرسپولیس یا گل گهر نباشد، اما تیمی کامل تر است. در حالت کلی باید گفت ثبات و نظم استقلال بر فرمهای تاکتیکی و سیال سپاهان و بازی مدرن گلگهر و بازی تولید و مولدی پرسپولیس می چربد.
#پرسپولیس
- ۱.۱k
- ۱۸ اسفند ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط