ته فنجان غروب

ته فنجان غروب
جمعه ای می بینم
بی هیاهو
بی طپش
مردی از جنس سکوت
چمدانی پر تنهایی و اشک
عزم او آمدن است...
ولی انگار...
چه کند؟
حسش نیست...!
----------------------
شاعر: علی مردانی