تا عشق خدا هست تنها نیستی

‌‍ تا عشق خدا هست؛ تنها نیستی.
تا مهربانیش بی انتهاست ؛ غمگین نیستی.
تا می گویی خدایا ببخش ،
به دورت می گردد ؛ می بوستت و می گوید جانم عزیزم چه کرده ای مگر ؟
دیگر تو را چه نیاز به آدمها ؟!
تنها خودت باش و زیبا بمان.
و بگذار با دیدنت
هر رهگذر ناامیدی
لبخندی بزند رو به آسمان
و زیرِ لب بگوید :
هنوز هم می شودزندگی را از نو شروع کرد