من رقیه دختر شیرین زبان شاه دینم

من رقیه دختر شیرین زبان شاه دینم

غنچه ی پژمرده ی باغ امیر المومنینم

هر دو عالم در دعا ، محتاج دست کوچک من

تا ابد حاجت روا گردند از یک آمینم

پاک سوزد هر که خواند سطری از شرح کتابم

دلبر و محبوبه ی محبوب دل آفرینم

کربلا در روز عاشورا بلا اندر بلا بود

دور بابایم بگردم ، مبتلا در مبتلا بود

من هم آخر نازنینم ، نازنینم ، نازنینم

نوگل آن عشقباز اولین و آخرینم