تنهای من عمیقترین جای دنیاست

انقدر درد درون را در دل خود ریختم

تا که خود با درد هستی سوز خود امیختم

تا جدا ماند من در من ز هر بیگانه ای

از تو هم ای عشق بی فرجام من بگریختم

برگ زردی بودم و در تند باد حادثات

بر تن هر شاخه ی بی ریشه ای اویختم