ﻗﺼﻪ ﺩﻝ
ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ... ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﺪ ﯾﻪ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ...
ﮔﻔﺖ : ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻨﻢ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ...
ﮔﻔﺖ : ﻋﺎﺷﻘﺘﻢ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ...
ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ ...
ﮔﻐﺘﻢ : ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﻋﺎﺷﻘﻤﯽ ! ... ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻨﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺛﺎﺑﺖ
ﮐﻨﻢ ... ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ ... ﺍﮔﺮ ﺛﺎﺑﺘﻢ ﻧﮑﻨﯽ ﺑﺎﺯﻡ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻭﻟﯽ
ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ! ... ﺧﻨﺪﯾﺪ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﮕﻮ ﭼﻪ
ﺟﻮﺭﯼ؟ ... ﺑﺎﺯﻡ ﺧﻨﺪﯾﺪ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﮕﻮ؟ ... ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺧﻮﺏ
ﺑﺎﺵ ... ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺵ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﮕﻪ ﺑﺪﻡ؟ ... ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ
... ﺑﺪ ﻧﺸﻮ ! ... ﮔﻔﺘﻢ : ﺍﮔﻪ ﺑﺪ ﺑﺸﻢ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟ ... ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ... ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﺪ
ﻧﻤﯿﺸﻢ ! ... ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ... ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﮔﺮﻓﺖ ... ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮﯼ
ﺁﻏﻮﺷﺶ ...
ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ ...
ﺩﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ... ﮔﻔﺖ : ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺭﻫﺎ ﻧﮑﻦ ...
ﺷﯿﻄﻮﻥ ﺷﺪﻡ ... ﺷﯿﻄﻮﻧﯽ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﮐﺸﯿﺪﻡ ...
ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ... ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﻮ
... ﭘﯿﺸﻢ ﺑﻤﻮﻥ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ... ﻧﺨﻨﺪﯾﺪ ... ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﺩﻟﺨﻮﺭ
ﺷﺪﻡ ... ﺭﻧﺠﯿﺪﻡ ... ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻡ ... ﻧﺨﻨﺪﯾﺪ ... ﮔﻔﺖ : ﻧﺮﻭ
... ﮔﻢ ﻣﯿﺸﯽ ! ... ﺍﺧﻢ ﮐﺮﺩﻡ ... ﻗﻬﺮ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻡ ... ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺩﻭﺭ
ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ... ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺪ ﺷﺪﻡ ... ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ
... ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺪ ﻧﻤﯿﺸﻢ ... ﺍﻣﺎ ﺑﺪ ﺷﺪﻡ ...
ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻪ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺑﻮﺩ ... ﻧﻪ ﮔﻠﯽ ... ﻧﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻭ ﻧﻪ ﮐﻮﻫﯽ ... ﻓﻘﻂ ﯾﻪ
ﺑﯿﺎﺑﻮﻥ ﺑﻮﺩ ... ﯾﻪ ﮐﻮﯾﺮ ... ﭘﺮ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ ... ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﺳﺮﺍﺑﻪ ﺍﻣﺎ
ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ... ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺳﺮﺍﺏ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺫﺍﺷﺘﻦ ... ﺑﺪ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ... ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﮐﻮﯾﺮ ﮔﻞ ﺩﯾﺪﻡ ... ﺩﺭﺧﺖ ﺩﯾﺪﻡ ... ﺩﺭﯾﺎ ﺩﯾﺪﻡ
... ﮐﻮﻩ ﺩﯾﺪﻡ ... ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﯾﺪﻡ ... ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺸﻮﻥ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ... ﻫﺮ ﭼﯽ
ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ...
ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ... ﺷﺐ ﺷﺪ ... ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺷﺪ ... ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ...
ﺭﻭﺯ ﺷﺪ ... ﺑﺎﺯﻡ ﺭﻓﺘﻢ ... ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ... ﺗﺸﻨﻪ ﺷﺪﻡ ... ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ
ﺟﺰ ﺳﺮﺍﺏ ﻧﺒﻮﺩ ...
ﺩﻟﻢ ﻫﻮﺍﺷﻮ ﮐﺮﺩ ﻫﻮﺍﯼ ﻟﺒﺨﻨﺪﺵ ... ﻧﮕﺎﻫﺶ ... ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ ...
ﺷﺐ ﺷﺪ ... ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ... ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ... ﺩﻟﻢ ﻟﺮﺯﯾﺪ ... ﺑﻐﺾ ﮐﺮﺩﻡ ...
ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺑﺴﺘﻢ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ...
ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺩﯾﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﻧﺸﺴﺘﻢ ... ﺩﯾﺪﻡ ﺭﻭﺑﺮﻭﻣﻪ ...
ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ ... ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ...
ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ... ﺳﺮﻣﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ... ﮔﻔﺖ : ﺳﺮﺗﻮ ﺑﯿﺎﺭ ﺑﺎﻻ ...
ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﺁﺷﺘﯽ؟ ... ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﻗﻬﺮ ﻧﺒﻮﺩﻡ ! ...
ﮔﻔﺘﻢ : ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﯼ؟ ... ﮔﻔﺖ : ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ... ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺍﺭﻡ
... ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﺧﻨﺪﯾﺪ ... ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ... ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ...
ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺁﺷﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﺪﺍ ﺁﺷﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ
...
ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺖ ... ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ ...
ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﺪﺍ ! ﺳﭙﺎﺱ ... ﺷﮑﺮ ... ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺷﮑﺮ
ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﺪﺍ ! ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ... ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﺭﻫﺎ
ﻧﮑﻨﻢ ... ﮐﻤﮏ ﮐﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯﺕ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﻢ ... ﮔﻢ ﻧﺸﻢ ... ﺑﺪ ﻧﺸﻢ ...
ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﺪﺍ. ................
ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ... ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﺪ ﯾﻪ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ...
ﮔﻔﺖ : ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻨﻢ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ...
ﮔﻔﺖ : ﻋﺎﺷﻘﺘﻢ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ...
ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ ...
ﮔﻐﺘﻢ : ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﻋﺎﺷﻘﻤﯽ ! ... ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻨﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺛﺎﺑﺖ
ﮐﻨﻢ ... ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ ... ﺍﮔﺮ ﺛﺎﺑﺘﻢ ﻧﮑﻨﯽ ﺑﺎﺯﻡ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻭﻟﯽ
ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ! ... ﺧﻨﺪﯾﺪ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﮕﻮ ﭼﻪ
ﺟﻮﺭﯼ؟ ... ﺑﺎﺯﻡ ﺧﻨﺪﯾﺪ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﮕﻮ؟ ... ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺧﻮﺏ
ﺑﺎﺵ ... ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺵ ... ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﮕﻪ ﺑﺪﻡ؟ ... ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ
... ﺑﺪ ﻧﺸﻮ ! ... ﮔﻔﺘﻢ : ﺍﮔﻪ ﺑﺪ ﺑﺸﻢ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟ ... ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ... ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﺪ
ﻧﻤﯿﺸﻢ ! ... ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ... ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﮔﺮﻓﺖ ... ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮﯼ
ﺁﻏﻮﺷﺶ ...
ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ ...
ﺩﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ... ﮔﻔﺖ : ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺭﻫﺎ ﻧﮑﻦ ...
ﺷﯿﻄﻮﻥ ﺷﺪﻡ ... ﺷﯿﻄﻮﻧﯽ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﮐﺸﯿﺪﻡ ...
ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ... ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﻮ
... ﭘﯿﺸﻢ ﺑﻤﻮﻥ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ... ﻧﺨﻨﺪﯾﺪ ... ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﺩﻟﺨﻮﺭ
ﺷﺪﻡ ... ﺭﻧﺠﯿﺪﻡ ... ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻡ ... ﻧﺨﻨﺪﯾﺪ ... ﮔﻔﺖ : ﻧﺮﻭ
... ﮔﻢ ﻣﯿﺸﯽ ! ... ﺍﺧﻢ ﮐﺮﺩﻡ ... ﻗﻬﺮ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻡ ... ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺩﻭﺭ
ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ... ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺪ ﺷﺪﻡ ... ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ
... ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺪ ﻧﻤﯿﺸﻢ ... ﺍﻣﺎ ﺑﺪ ﺷﺪﻡ ...
ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻪ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺑﻮﺩ ... ﻧﻪ ﮔﻠﯽ ... ﻧﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻭ ﻧﻪ ﮐﻮﻫﯽ ... ﻓﻘﻂ ﯾﻪ
ﺑﯿﺎﺑﻮﻥ ﺑﻮﺩ ... ﯾﻪ ﮐﻮﯾﺮ ... ﭘﺮ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ ... ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﺳﺮﺍﺑﻪ ﺍﻣﺎ
ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ... ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺳﺮﺍﺏ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺫﺍﺷﺘﻦ ... ﺑﺪ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ... ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﮐﻮﯾﺮ ﮔﻞ ﺩﯾﺪﻡ ... ﺩﺭﺧﺖ ﺩﯾﺪﻡ ... ﺩﺭﯾﺎ ﺩﯾﺪﻡ
... ﮐﻮﻩ ﺩﯾﺪﻡ ... ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﯾﺪﻡ ... ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺸﻮﻥ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ... ﻫﺮ ﭼﯽ
ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ...
ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ... ﺷﺐ ﺷﺪ ... ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺷﺪ ... ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ...
ﺭﻭﺯ ﺷﺪ ... ﺑﺎﺯﻡ ﺭﻓﺘﻢ ... ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ... ﺗﺸﻨﻪ ﺷﺪﻡ ... ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ
ﺟﺰ ﺳﺮﺍﺏ ﻧﺒﻮﺩ ...
ﺩﻟﻢ ﻫﻮﺍﺷﻮ ﮐﺮﺩ ﻫﻮﺍﯼ ﻟﺒﺨﻨﺪﺵ ... ﻧﮕﺎﻫﺶ ... ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ ...
ﺷﺐ ﺷﺪ ... ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ... ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ... ﺩﻟﻢ ﻟﺮﺯﯾﺪ ... ﺑﻐﺾ ﮐﺮﺩﻡ ...
ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺑﺴﺘﻢ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ...
ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺩﯾﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﻧﺸﺴﺘﻢ ... ﺩﯾﺪﻡ ﺭﻭﺑﺮﻭﻣﻪ ...
ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ ... ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ...
ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ... ﺳﺮﻣﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ... ﮔﻔﺖ : ﺳﺮﺗﻮ ﺑﯿﺎﺭ ﺑﺎﻻ ...
ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﺁﺷﺘﯽ؟ ... ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﻗﻬﺮ ﻧﺒﻮﺩﻡ ! ...
ﮔﻔﺘﻢ : ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﯼ؟ ... ﮔﻔﺖ : ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ... ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺍﺭﻡ
... ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ... ﺧﻨﺪﯾﺪ ... ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ... ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ...
ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺁﺷﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ ... ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﺪﺍ ﺁﺷﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ
...
ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺖ ... ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ ...
ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﺪﺍ ! ﺳﭙﺎﺱ ... ﺷﮑﺮ ... ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺷﮑﺮ
ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﺪﺍ ! ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ... ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﺭﻫﺎ
ﻧﮑﻨﻢ ... ﮐﻤﮏ ﮐﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯﺕ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﻢ ... ﮔﻢ ﻧﺸﻢ ... ﺑﺪ ﻧﺸﻢ ...
ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺧﺪﺍ. ................
- ۵.۵k
- ۰۶ خرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱۵)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط