اسرار ازل را ،نه تو دانی و نه من

اسرار ازل را ،نه تو دانی و نه من
این قصه معما، نه توخوانی ونه من
ازپس پرده هست،گفتگوی من وتونهان
چون پرده برافتد، نه تو مانی و نه من



خداوندازعزرائیل پرسید:ایاتابحال زمانیکه جان کسی رومیگرفتی،گریه کردی؟عزرائیل جواب داد:یکبارخندیدم،یکبارگریه کردم ویکبارهم ترسیدم!! خنده ام زمان بودکه به من فرمان دادی جان مردی را بگیرم.اورادرکنارکفاشی یافتم،که به کفاش میگفت: کفشم راطوری بدوزکه یکسال دوام بیاورد!به حالش خندیدم وجانش راگرفتم.گریه ام زمانی بودکه به من دستوردادی جان زنی رابگیرم.اورادربیابانی گرم وبی اب ودرخت یافتم که درحال زایمان بود.منتظرماندم تانوزادش به دنیاامد.سپس جانش راگرفتم.دلم بحال ان نوزادبی سرپناه دران بیابان گرم سوخت وگریه کردم.. ترسم زمانی بودکه به من امرکردی،جان فقیهی رابگیرم،که نوری ازاطاقش بیرون می امدوهرچه نزدیکترمیشدم نوربیشترمیشدوزمانی که جانش راگرفتم،ازدرخشش چهره اش وحشت زده شدم،،،که خداونددراین هنگام به عزرائیل فرمود:انکه خندیدی درست بود.زیراجز من احدی از اینده اش خبرندارد.واما ایامیدانی ان عالم نورانی کیست؟اوهمان نوزادی ست که جان مادرش را گرفتی ومن مسئولیت حمایتش راعهده داربودم.هرگزگمان مکن که باوجودمن،هیچ موجودی بی سرپناه بماند!!!
سبحان الله