p.3
p.3
تهیونگ هنوز کنار تو بود، دستش رو آروم روی شکمت گذاشته بود و با انگشتاش نوازشت می‌کرد. تو که حالا کمی بهتر شده بودی، سرک کشیدی و بهش نگاه کردی. چشماش قرمز بود، معلوم بود که حتی یه لحظه هم نخوابیده.
با صدای گرفته زمزمه کردی: «چرا نخوابیدی؟»
تهیونگ نفس عمیقی کشید و یه لبخند خسته تحویلت داد. «چطور می‌تونستم وقتی تو این‌قدر درد داشتی؟»
لبخند کمرنگی زدی و دستت رو روی دستش گذاشتی. گرمای وجودش باعث می‌شد کمی از دردات یادت بره. تهیونگ آروم پیشونیت رو بوسید و زمزمه کرد:
«دفعه‌ی بعد قبل از اینکه این‌قدر اذیت بشی، زودتر بیدارم کن، باشه؟»
تو لبخند زدی و سر تکون دادی. «باشه... ولی تهیونگ؟»
«هوم؟»
«ممنون که کنارمی.»
تهیونگ لبخندش رو پررنگ‌تر کرد و محکم بغلت کرد، انگار که نمی‌خواست حتی یه لحظه ازت جدا بشه.
«همیشه کنارتم، عزیز دلم.»
و اون شب، تهیونگ تا خودِ صبح کنارت موند، حتی یه لحظه هم دستاتو رها نکرد.
تهیونگ هنوز کنار تو بود، دستش رو آروم روی شکمت گذاشته بود و با انگشتاش نوازشت می‌کرد. تو که حالا کمی بهتر شده بودی، سرک کشیدی و بهش نگاه کردی. چشماش قرمز بود، معلوم بود که حتی یه لحظه هم نخوابیده.
با صدای گرفته زمزمه کردی: «چرا نخوابیدی؟»
تهیونگ نفس عمیقی کشید و یه لبخند خسته تحویلت داد. «چطور می‌تونستم وقتی تو این‌قدر درد داشتی؟»
لبخند کمرنگی زدی و دستت رو روی دستش گذاشتی. گرمای وجودش باعث می‌شد کمی از دردات یادت بره. تهیونگ آروم پیشونیت رو بوسید و زمزمه کرد:
«دفعه‌ی بعد قبل از اینکه این‌قدر اذیت بشی، زودتر بیدارم کن، باشه؟»
تو لبخند زدی و سر تکون دادی. «باشه... ولی تهیونگ؟»
«هوم؟»
«ممنون که کنارمی.»
تهیونگ لبخندش رو پررنگ‌تر کرد و محکم بغلت کرد، انگار که نمی‌خواست حتی یه لحظه ازت جدا بشه.
«همیشه کنارتم، عزیز دلم.»
و اون شب، تهیونگ تا خودِ صبح کنارت موند، حتی یه لحظه هم دستاتو رها نکرد.
۸.۶k
۰۳ فروردین ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۱۰)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.