تفسیر قرآن

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم

روز خود را با تفکر و تعمق در آیات قرآن شروع کنیم دوست عزیز برای بهره مندی هرچه بهتر لطفاً هرروز مطالعه آیات و تفسیر آن را دنبال کنید

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره نمل

آیه 82

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82)

ترجمه :

و هرگاه سخن (و وعده عذاب الهى) بر مردم حتمى شود، جنبنده اى را براى آنان از زمين بيرون آوريم تا با مردم سخن گويد، كه همانا مردم آيات ما را باور نمى كردند.

نکته ها:

اين آيه ظاهراً به جريان قبل از قيامت مربوط است كه هرگاه قهر خداوند بر مردم حتمى شد، خداى متعال، با قدرت خود موجود زنده اى را از زمين بيرون مى آورد، تا با مردم سخن گويد، و سخنش اين است كه: مردم ايمان نمى آورند.
گرچه كلمه دابّة به غير انسان گفته مى شود ولى بارها در قرآن، اين كلمه در جايى به كار رفته كه شامل انسان نيز مى شود و از آن جا كه دابّه بايد در موقعيّتى باشد كه حرفش نسبت به همه كفّار يك سند باشد، بايد گفت: مراد از دابّه يك شخصيّت مهم است كه در روايات، به علىّ بن ابى طالب عليهما السلام تفسير شده است.
شايد هر يك از اولياى خدا كه در آخرالزّمان قيام و حركت فوق العاده اى انجام دهند و حقّ و باطل و مؤمن و كافر را از هم جدا سازند، نيز مشمول اين آيه باشند. «واللّه العالم»
دابّة كيست و چيست؟
در آيه، قرائنى است كه نشان مى دهد اين دابّة موجود بسيار مهمى است، زيرا:
1. در آستانه قهر الهى ظاهر مى شود. «اذا وقع القول عليهم» اقتضاى سخنان مهم آن است كه از سرچشمه هاى مهم صادر شود.
2. به نحو استثنايى پيدا مى شود. «اخرجنا... من الارض»
3. حرف مى زند، «تكلّمهم» قضاوت مى كند و از آينده مردم خبر مى دهد. «انّ الناس كانوا...»
4. حرف او همچون صوراسرافيل، آخرين سخن است. «اذا وقع القول»
5. كلمه دابّة، با تنوين، نشانه عظمت و بزرگى اين موجود است.
6. آيه بعد، مربوط به رجعت است كه اولياى خدا قبل از قيامت زنده مى شوند.
7. آيه نمى گويد: «بآيات اللّه» بلكه مى گويد: «بآياتنا» گويا نشانه هاى او همان نشانه هاى خداوند است.
جمع بندى ميان اين قرائن كه در ظاهر آيه است و روايات متعدّدى كه در تفاسير آمده است، ما را به اين حقيقت مى رساند كه بگوييم: مراد از «دابّة من الارض»، حضرت علىّ عليه السلام است. اوست كه لايق است حرف آخر را بگويد وبر پيشانى بعضى، مهر عدم ايمان بزند واز آينده شوم گمراهان خبر دهد.