شبی ، همراه این اندوه جانکاه مرا با شوخ چشمی گفتگو بود نه چون من، های وهوی شاعری داشت ولی ، شعر مجسم ،چشم او بود! 🌱
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.