کاش چون پاییزبودم کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییزبودم.. کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگهای آرزوهایم یکایک زرد میشد
آفتاب دیدگانم سرد می شد

وه.. چه زیبا بود اگر پاییز بودم
وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم
شاعری در چشم من میخواند.. شعری آسمانی
در کنارم قلب عاشق شعله می زد

پیش رویم، چهره ی تلخ زمستان جوانی
پشت سر، منزلگه اندوه و درد و بد گمانی
کاش چون پاییز بودم...
کاش چون پاییز بودم.

#فروغ_فرخزاد